آیه ۱۹ - سوره علق

آیه كَلّا لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ [19]

چنين نيست [كه او مى‌پندارد] او را اطاعت مكن، و سجده نما و به قرب [خداوند] درآى!

۱
(علق/ ۱۹)

الرّضا (علیه السلام)- عَنْ سَهْلِ‌بْنِ‌زِیَادٍ عَنِ الْوَشَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا (علیه السلام) یَقُولُ أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ سَاجِدٌ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ: وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ.

امام رضا (علیه السلام)- وشّاء گوید: شنیدم امام رضا (علیه السلام) می‌فرماید: نزدیکترین حالت بنده به خدا هنگامی است که او در سجده است و این کلام خداوند عزّ‌وجلّ است که فرمود: وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۲۳۶
الکافی، ج۳، ص۲۶۴/ من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۰۹/ وسایل الشیعهًْ، ج۶، ص۳۷۹/ بحارالأنوار، ج۸۲، ص۱۶۲/ عیون أخبارالرضا (ج۲، ص۷/ البرهان
۲
(علق/ ۱۹)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عوَالِی اللَّئَالِی، رُوِیَ فِی الْحَدِیث أَنَّهُ لَمَّا نَزَلَ قَوْلُهُ تَعَالَی: وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ سَجَدَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ: فِی سُجُودِهِ أَعُوذُ بِرِضَاکَ مِنْ سَخَطِکَ وَ بِمُعَافَاتِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْکَ لَا أُحْصِی ثَنَاءً عَلَیْکَ أَنْتَ کَمَا أَثْنَیْتَ عَلَی نَفْسِکَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در احادیث روایت شده که وقتی آیه وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ نازل شد، پیامبر (صلی الله علیه و آله) به سجده افتاد و در سجده میگفت: «به‌خاطر گرفتارنیامدن به خشم تو، به رضای تو پناه میآورم و از اینکه عقوبت تو دامن‌گیرم شود، به بخشش تو، و از خودت به خودت پناه می‌آورم. آن‌چنان که تو خود را ستودهای هستی، من نمیتوانم چنان ستایشی از تو به‌جای آورم».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۲۳۶
مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۲۱/ بحارالأنوار، ج۸۲، ص۱۶۹/ عوالی اللآلی، ج۴، ص۱۱۳
۳
(علق/ ۱۹)

علیّ‎بن‎إبراهیم (رحمة الله علیه)- کَلَّا لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ أَیْ لَا یُطِیعُونَ لَمَّا دَعَاهُمْ إِلَیْهِ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَجَارَهُ مُطْعِمُ‌بْنُ‌عَدِیِّ‌بْنِ‌نَوْفَلٍ‌بْنِ‌عَبْدِ مَنَافٍ وَ لَمْ یَجْسِر عَلْیِه أَحَدٌ.

علی‎بن‎ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ؛ یعنی مردم در انجام کاری که آن دو (ابوجهل و ولید) ایشان را به آن فرا میخواندند، از آن دو فرمان نبردند؛ چراکه مطعم‌بن عدیّ‌بن نوفل‌بن‌عبد مناف، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را پناه داد و اینگونه هیچ کس جرأت آسیب‌رساندن به ایشان را پیدا نکرد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۲۳۶
القمی، ج۲، ص۴۳۱
بیشتر