آیه ۹ - سوره علق

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- حذیفه و ابوهریره گویند: ابوجهل به نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد درحالی‌که آن حضرت در نماز بود و میخواست ضربهای بر گردن آن حضرت وارد کند، امّا او به سمت عقب برمی‌گشت. از او پرسیدند: «تو را چه شده است». گفت: «بین من و او خندقی هولناک از آتش بود و فرشتگانی بالدار را دیدم». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «اگر به من نزدیک میشد فرشتگان بند بند وجودش را گرفته و قطع میکردند». پس از این ماجرا آیه: أَ رَأَیْتَ الَّذِی یَنْهی... نازل شد.

امام علی (علیه السلام)- سیف‌بن‌عمیره بدون ذکر سلسله راویان سند، گفت: امیرمؤمنان (علیه السلام) به مردی رسید که در مسجد کوفه نماز چاشت می‌خواند، پس با شلّاق به پهلوی او اشارهای کرد و فرمود: «نماز اوّابین [نمازی است نافله که بعد از مغرب اقامه می‌شود.] را از بین بردی، خداوند تو را بکشد»! گفت: «آن را ترک کنم»؟ پس فرمود: أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهی * عَبْداً إِذا صَلَّی». امام صادق (علیه السلام) فرمود: انکار امیرمؤمنان (علیه السلام) نسبت به آن نماز، برای نهی کافی است.