آیه ۶ - سوره علق

آیه كَلّا إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى [6]

چنين نيست [كه شما مى‌پنداريد] به يقين انسان طغيان مى‌كند.

۱
(علق/ ۶)

علیّ‎بن‎إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْإِنْسَانَ إِذَا اسْتَغْنَی یَکْفُرُ وَ یَطْغَی وَ یُنْکِرُ.

علی‎بن‎ابراهیم (رحمة الله علیه)- وقتی انسان خود را بینیاز پندارد، کفر میورزد و نافرمانی میکند و انکار پیشه میکند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۲۳۲
إرشادالقلوب، ج۱، ص۱۵۹
۲
(علق/ ۶)

الائمه (علیهم السلام)- أَنَ فُقَرَاءَ الْمُؤْمِنِینَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهًَْ قَبْلَ أَغْنِیَائِهِمْ بِسَبْعِینَ خَرِیفاً وَ أَمَّا الْغَنِیُّ فَإِنَّهُ مُطْغًی لِقَوْلِهِ تَعَالَی: إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغی* أَنْ رَآهُ اسْتَغْنی.

ائمه (علیهم السلام)- فقیران مؤمنین هفتاد سال زودتر از ثروتمندان وارد بهشت می‌شوند و امّا ثروتمند سرکشی می‌کند چنانکه خدای تعالی می‌فرماید: إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغی* أَنْ رَآهُ اسْتَغْنی.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۲۳۲
إرشادالقلوب، ج۱، ص۱۵۹
بیشتر