آیه لَمْ يَكُنِ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ الْمُشْرِكينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَة [1]
كافران از اهل كتاب و مشركان [مي‌گفتند:] دست از آيين خود بر نمي‌دارند تا دليل روشني براي آنها بيايد.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ یَعْنِی قُرَیْشاً وَ الْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ قَالَ هُمْ فِی کُفْرِهِمْ حَتَّی تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ؛ یعنی قریشیان، مُنفَکِّینَ؛ آنان در کفرشان هستند تا دلیلی آشکار برایشان آید.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌سَابِقِ‌بْنِ‌طَلْحَهًَْ الْأَنْصَارِیِّ قَال کَانَ مِمَّا قَالَ هَارُونُ لِأَبِی‌الْحَسَنِ (علیه السلام) حِینَ أُدْخِلَ عَلَیْهِ مَا هَذِهِ الدَّارُ فَقَالَ هَذِهِ دَارُ الْفَاسِقِینَ ... قَالَ فَأَیْنَ شِیعَتُکَ فَقَرَأَ أَبُوالْحَسَنِ (علیه السلام) لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ الْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّی تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ قَالَ فَقَالَ لَهُ فَنَحْنُ کُفَّارٌ قَالَ لَا وَ لَکِنْ کَمَا قَالَ اللَّهُ الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ فَغَضِبَ عِنْدَ ذَلِکَ وَ غَلَّظَ عَلَیْهِ.
امام کاظم (علیه السلام)- محمّدبن‌سابق‌بن‌طلحه انصاری گوید: هنگامی که امام کاظم (علیه السلام) را نزد هارون بردند، هارون پرسید: «این خانه چیست». فرمود: «این خانه‌ی فاسقان است...» هارون گفت: «شیعیان تو کجا هستند». امام (علیه السلام) این آیه را خواند: لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ الْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّی تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ هارون گفت: «پس ما کافر نیستیم» فرمود: «ولی مشمول این آیه می‌شوید که خداوند فرموده است: آیا ندیدی کسانی را که نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند، و قوم خود را به سرای نیستی و نابودی کشاندند؟! (ابراهیم/۲۸) هارون خشمگین شده و بر آن جناب سخت گرفت.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ جَابِرِ‌بْنِ‌یَزِید عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ قَالَ هُمْ مُکَذِّبُو الشِّیعَهًِْ لِأَنَّ الْکِتَابَ هُوَ الْآیَاتُ وَ أَهْلَ الْکِتَابِ الشِّیعَهًُْ وَ قَوْلُهُ وَ الْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ یَعْنِی الْمُرْجِئَهًَْ حَتَّی تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ قَالَ یَتَّضِحَ لَهُمُ الْحَق.
امام باقر (علیه السلام)- جابربن‌یزید از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده است که ایشان درباره‌ی کلام خداوند متعال: لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ فرمود: «آنان کسانی هستند که شیعیان را دروغ گو می خوانند؛ چراکه کتاب، همان آیات است و اهل کتاب، شیعیان هستند، وَالْمُشْرِکِینَ مُنفَکِّینَ؛ یعنی مرجئه، حَتَّی تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ؛ تا اینکه حقیقت بر آن ها آشکار شود».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مُنْفَکِّینَ قِیلَ: لَمْ یَکُونُوا مُنْتَهِینَ عَنْ کُفْرِهِمْ بِاللَّهِ وَ عِبَادَتِهِمْ غَیْرَ اللَّهِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مُنفَکِّینَ؛ یعنی کافران، از کفرشان به خداوند و پرستش غیر خدا دست‌بردار نبودند [تا اینکه دلیل روشنی برای آنها بیاید].
الباقر (علیه السلام)- الْبَیِّنَةُ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله).
امام باقر (علیه السلام)- الْبَیِّنَةُ؛ حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) رسول خداست.