آیه فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللهِ ناقَةَ اللهِ وَ سُقْياها [13]
و پيامبر خدا [صالح] به آنان گفت:«ناقه [و معجزه‌ی] خداوند را با آبشخورش واگذاريد [و مزاحم آن نشويد]».
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْفَضْلِ‌بْنِ‌الْعَبَّاس عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللهِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَال ... قَوْلُهُ تَعَالَی فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللهِ هُوَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) ناقَةَ اللهِ وَ سُقْیاها قَالَ النَّاقَهًُْ الْإِمَامُ الَّذِی فَهَّمَهُمْ عَنِ اللَّهِ وَ سُقْیاها أَیْ عِنْدَهُ مُسْتَقَی الْعِلْم.
امام صادق (علیه السلام)- فضل‌بن‌عبّاس از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللهِ؛ منظور پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است. ناقَةَ اللهِ وَ سُقْیاها؛ مراد از ناقة اللهِ امام است که فهم و علم او از خدا است. وَ سُقْیاها یعنی در نزد امام چشمه‌ی گوارای علم است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- یَا مَعْشَرَ النَّاسِ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السَّخَطُ، أَلَا وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَهًَْ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَأَصَابَهُمُ الْعَذَابُ بِرِضَاهُمْ بِعُقْرِهَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطی فَعَقَرَ فَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّ اللَّهِ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ ناقَةَ اللهِ وَ سُقْیاها فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها. یَا مَعْشَرَ النَّاسِ أَلَا فَمَنْ سُئِلَ عَنْ قَاتِلِی فَزَعَمَ أَنَّهُ مُؤْمِنٌ فَقَدْ قَتَلَنِی. یَا مَعْشَرَ النَّاسِ مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ وَرَدَ الْمَاءَ.
امام علی (علیه السلام)- ای مردم! خشنودی [به معصیت و نافرمانی] و خشم [از طاعت و بندگی خدا]، مردم را گرد می‌آورد [و برای عذاب آماده می‌سازد]، چنانکه مادّه شترِ قوم ثمود را یک نفر پی‌کرد [و به هلاکت رساند] امّا عذاب آن، تمام قوم ثمود را گرفتار کرد چون همگان به پی کردنش راضی بودند، خداوند متعال فرموده است: [ولی سرانجام] یکی از یاران خود را [برای از بین بردن ناقه] صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و [ناقه را] پی کرد. (قمر/۲۹). پیامبر خدا [حضرت صالح (علیه السلام)] از جانب خداوند به آن‌ها گفت: ناقَةَ اللهِ وَ سُقْیاها فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها، ای مردم! اگر از کسی پیرامون قاتلِ من سؤال شود و او قاتل مرا باایمان پندارد مرا [با این گمان باطل خود] کشته است (یعنی در گناه قاتلم شریک خواهد بود). ای مردم! هرکه در راه [درست] گام بردارد سرانجام به آب رسد [و اگر به بیراهه رود، سرگردان خواهد شد].