آیه فَالْمُغيراتِ صُبْحاً [3]
و سوگند به هجوم آوران در سپيده دم
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِیعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِه ... فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً فَالْمُغِیراتِ صُبْحاً فَقَدْ أَخْبَرَکَ أَنَّهَا غَارَتْ عَلَیْهِمْ صُبْحاً.
امام صادق (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) نقل شده... فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا* فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا [یعنی] تو را خبر دادم اسبها صبح هنگام بر آنان هجوم بردند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَالْمُغِیراتِ صُبْحاً قَالَ صَبَّحَهُمْ عَلِیٌّ (علیه السلام) مَعَ طُلُوعِ الْفَجْرِ وَ کَانَ لَا یَسْبِقُهُ أَحَدٌ إِلَی الْأَذَانِ فَلَمَّا سَمِعَ الْمُشْرِکُونَ الْأَذَانَ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ یَنْبَغِی أَنْ یَکُونَ رَاعِی فِی رُءُوسِ هَذِهِ الْجِبَالِ یَذْکُرُ اللَّهَ فَلَمَّا أَنْ قَالَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ یَنْبَغِی أَنْ یَکُونَ الرَّاعِی مِنْ أَصْحَابِ السَّاحِرِ الْکَذَّابِ وَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّبْنُأَبِیطَالِبٍ (علیه السلام) لَا یُقَاتِلُ حَتَّی تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَ تَنْزِلَ مَلَائِکَهًُْ النَّهَارِ قَالَ فَلَمَّا أَنْ دَخَلَ النَّهَارُ الْتَفَتَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ (علیه السلام) إِلَی صَاحِبِ رَایَهًِْ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ لَهُ ارْفَعْهَا فَلَمَّا أَنْ رَفَعَهَا وَ رَآهَا الْمُشْرِکُونَ عَرَفُوهَا وَ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ هَذَا عَدُوُّکُمُ الَّذِی جِئْتُمْ تَطْلُبُونَهُ هَذَا مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) وَ أَصْحَابُه.
امام علی (علیه السلام)- سلمان (رحمة الله علیه) نقل کرده است: فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا؛ علی (علیه السلام) با طلوع فجر بر آنان یورش برد و کسی از او در اذان پیشی نمیگرفت. چون مشرکان صدای اذان را شنیدند، به یکدیگر گفتند: لابد چوپانی است که در بالای این کوهها خدا را یاد میکند. ولی هنگامیکه گفت: أشهد أن محمّداً رسول الله، به یکدیگر گفتند: «باید این چوپان از اصحاب آن جادوگر دروغ پیشه باشد». و امیرالمؤمنین علیبنابیطالب (علیه السلام) تا خورشید طلوع نمیکرد و ملائکه روز نازل نمیشدند، به جنگ نمیپرداخت. پس چون وارد روز شد، امیرالمؤمنین (علیه السلام) رو به حامل پرچم پیامبر (صلی الله علیه و آله) کرد و به او فرمود: «آن را بالا ببر». چون مرد پرچمدار آن را بالا برد و مشرکان پرچم را دیدند، آن را شناختند و به یکدیگر گفتند: «این [همان] دشمن شماست که در طلب او آمدهاید! اینها محمّد (صلی الله علیه و آله) و اصحاب اویند».