آیه فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها [8]
سپس فجور و تقوايش (شر و خيرش) را به او الهام كرده است.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْفَضْلِ‌أَبِی‌الْعَبَّاس عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل.. فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها قَالَ بَیَّنَ لَهَا مَا تَأْتِی وَ مَا تَتْرُک.
امام صادق (علیه السلام)- فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا، برایش آشکار کرد که چه کاری می کند و چه کاری را وا می گذارد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّه ... وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها قَالَ خَلَقَهَا وَ صَوَّرَهَا وَ قَوْلُهُ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها أَیْ عَرَّفَهَا وَ أَلْهَمَهَا ثُمَّ خَیَّرَهَا فَاخْتَارَت.
امام صادق (علیه السلام)- وَنَفْسٍ وَ ما سَوَّاها؛ یعنی آن را آفرید و صورت بخشید. آیه: فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها یعنی به او کار زشت و زیبایش را شناساند بعد او را مخیّر گردانید تا هر راهی را خواست اختیار کند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْفَضْلِ‌بْنِ‌الْعَبَّاس عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَال ... فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها قَالَ مَعْرِفَهًُْ الْحَقِّ مِنَ الْبَاطِل.
امام صادق (علیه السلام)- فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها؛.. آشنا به‌حقیقت هست و از باطل تمیز می‌دهد.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَاهَا أَیْ عَرَّفَهَا طَرِیقَ الْفُجُورِ وَ التَّقْوَی.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها یعنی خداوند راه سرپیچی از حق و [راهِ] پرهیزکاری را به نفْس شناساند.