آیه ۱۱ - سوره تغابن

آیه ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ إِلّا بِإِذْنِ اللهِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَ اللهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ [11]

هيچ مصيبتى رخ نمى‌دهد مگر به اذن خدا! و هر‌كس به خدا ايمان آورد، خداوند قلبش را هدايت مى‌كند؛ و خدا به هرچيز داناست.

۱
(تغابن/ ۱۱)

الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ الْقَلْبَ لَیَتَرَجَّجُ فِیمَا بَیْنَ الصَّدْرِ وَ الْحَنْجَرَهًِْ حَتَّی یُعْقَدَ عَلَی الْإِیمَانِ فَإِذَا عُقِدَ عَلَی الْإِیمَانِ قَرَّ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللهِ یَهْدِ قَلْبَهُ.

امام صادق (علیه السلام)- قلب بین سینه و گلو درحال حرکت می‌باشد تا ایمان در آن به پیوندد، هنگامی‌که ایمان در آن پیوند خورد استقرار پیدا می‌کند، و همین است گفتار خداوند که فرمود: وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللهِ یَهْدِ قَلْبَهُ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۳۰۴
الکافی، ج۲، ص۴۲۱/ مستدرک الوسایل، ج۱۱، ص۲۱۸؛ «بتفاوت لفظی»/ بحارالأنوار، ج۶۵، ص۲۵۵/ نورالثقلین/ المحاسن، ج۱، ص۲۴۹/ البرهان
۲
(تغابن/ ۱۱)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَنْ یُؤْمِنْ بِتَوْحِیدِ اللَّهِ وَ یَصْبِرْ لِأَمْرِ اللَّهِ یَعْنِی عِنْدَ نُزُولِ الْمُصِیبَهًْ، یَهْدِ قَلْبَهُ لِلِاسْتِرْجَاعِ حَتَّی یَقُولَ إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَنْ یُؤْمِنْ هرکس به یگانگی خدا و در موقع فرودآمدن مصیبت بر امر خداوند صبر کند، خداوند قلبش را به [گفتن کلمه‌ی] استرجاع هدایت می‌کند تا بگوید: ما از آنِ خداییم و به‌سوی او بازمی‌گردیم!. (بقره/۱۵۶).

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۳۰۴
بحرالعرفان، ج۱۶، ص۶۲
۳
(تغابن/ ۱۱)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللهِ یَهْدِ قَلْبَه أَیْ یُصَدِّقُ اللَّهُ فِی قَلْبِهِ فَإِذَا بَیَّنَ اللَّهُ لَهُ اخْتَارَ الْهُدَی وَ یَزِیدُهُ اللَّهُ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللهِ یَهْدِ قَلْبَه منظور این است که خداوند را در قلب خویش تصدیق کند، و هنگامی‌که خداوند قلب او را روشن سازد و هدایت را اختیار کند، خداوند هدایتش را افزون می‌کند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۳۰۶
بحارالأنوار، ج۶۴، ص۵۵/ القمی، ج۲، ص۳۷۲/ البرهان/ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۱۲۱؛ «و یزیده الله» محذوف
بیشتر