آیه رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلَّذينَ كَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنا رَبَّنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ [5]
پروردگارا! ما را وسيله‌ی آزمايش كافران قرار مده و ما را ببخش، اى پروردگار ما! كه تو توانا و حكيمى.
الصّادق (علیه السلام)- مَا کَانَ مِنْ وُلْدِ آدَمَ مُؤْمِنٌ إِلَّا فَقِیراً وَ لَا کَافِرٌ إِلَّا غَنِیّاً حَتَّی جَاءَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَقَالَ رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا فَصَیَّرَ اللَّهُ فِی هَؤُلَاءِ أَمْوَالًا وَ حَاجَهًًْ وَ فِی هَؤُلَاءِ أَمْوَالًا وَ حَاجَهًًْ.
امام صادق (علیه السلام)- در میان فرزندان آدم (علیه السلام) مؤمنی نبود که فقیر نباشد و کافری نبود که ثروتمند نباشد تا اینکه ابراهیم (علیه السلام) آمد و فرمود: رَبَّنَا لا تَجْعَلنَا فِتْنَةً للذِینَ کَفَرُوا، پس خداوند در این گروه، ثروت و فقر را قرار داد، همان‌طور که در آن گروه نیز ثروت و فقر را قرار داد.