الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ نوح کَانَ مِنَ المُؤمِنِینَ الَّذِینَ تُدْرِکُهُم دَعْوَهًُْ نُوح (علیه السلام). فی کتاب ثواب الاعمال باسناده عن ابی‌عبدالله (علیه السلام) قال مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یَقْرَأُ کِتَابَهُ لَا یَدَعُ قِرَاءَهًَْ سُورَهًِْ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ فَأَیُّ عَبْدٍ قَرَأَهَا مُحْتَسِباً صَابِراً فِی فَرِیضَهًٍْ أَوْ نَافِلَهًٍْ أَسْکَنَهُ اللَّهُ تَعَالَی مَسَاکِنَ الْأَبْرَارِ وَ أَعْطَاهُ ثَلَاثَ جِنَانٍ مَعَ جَنَّتِهِ کَرَامَهًًْ مِنَ اللَّهِ وَ زَوَّجَهُ مِائَتَیْ حَوْرَاءَ وَ أَرْبَعَهًَْ آلَافِ ثَیِّبٍ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام صادق (علیه السلام) فرمود: هرکس به خداوند ایمان داشته باشد و قرآن را تلاوت کند، خواندن سوره‌ی: إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَی قَوْمِهِ را ترک نمی کند. هر بنده‌ای این سوره را صابرانه و با در نظر گرفتن پاداش اخروی در نماز واجب یا مستحب بخواند، خداوند تعالی وی را در منزلگاه نیکان سکونت خواهد داد و علاوه بر بهشت خود، سه بهشت دیگر را نیز از روی کرامت و بزرگواری به وی عطا خواهد کرد. و ان شاء الله تعالی دویست حوری بهشتی و چهار هزار بیوه زن را به همسری وی در می‌آورد.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَمْرٍو الْحَذَّاءِ قَالَ: سَاءَتْ حَالِی فَکَتَبْتُ إِلَی أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فَکَتَبَ إِلَیَّ أَدِمْ قِرَاءَهًَْ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ قَالَ فَقَرَأْتُهَا حَوْلًا فَلَمْ أَرَ شَیْئاً فَکَتَبْتُ إِلَیْهِ أُخْبِرُهُ بِسُوءِ حَالِی وَ أَنِّی قَدْ قَرَأْتُ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ حَوْلًا کَمَا أَمَرْتَنِی وَ لَمْ أَرَ شَیْئاً قَالَ فَکَتَبَ إِلَیَّ قَدْ وَفَی لَکَ الْحَوْلُ فَانْتَقِلْ مِنْهَا إِلَی قِرَاءَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ.
امام باقر (علیه السلام)- احمدبن‌فضل [از] ابی‌عمرو حذاء [نقل می‌کند که او] گفته است: «حالم بد شد و [برای به‌دست‌آوردن بهبودی، نامه‌ای] به امام باقر (علیه السلام) نوشتم. برای من نوشت: «خواندن؛ إِنّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ را ادامه بده». یک سال آن را خواندم و چیزی ندیدم [و بهبودی حاصل نشد]؛ در نتیجه [نامه‌ای] به او نوشتم و بد بودن حالم را به او خبر دادم و اینکه من إِنّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ را همانگونه که به من دستور دادی یک سال خواندم و چیزی ندیدم». برایم نوشت: «سال برایت کامل شده است؛ پس، از [خواندن] آن به خواندن إِنَّا أَنْزَلْناه (سوره‌ی قدر) منتقل شو».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَهَا وَ طَلَبَ حَاجَهًًْ سَهَّلَ اللَّهُ قَضَاءَهَا. وَ قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): مَنْ أَدْمَنَ قِرَاءَتَهَا لَیْلًا أَوْ نَهَاراً لَمْ یَمُتْ حَتَّی یَرَی مَقْعَدَهُ فِی الْجَنَّهًِْ وَ إِذَا قُرِئَتْ فِی وَقْتِ طَلَبِ حَاجَهًٍْ قُضِیَتْ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این سوره را بخواند و حاجتی را طلب کند، خداوند تبارک‌وتعالی برآورده‌کردن آن حاجت را آسان می‌گرداند. امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «هرکس خواندن این سوره را در شب و روز شیوه‌ی خود قرار دهد و به آن عادت کند، تا زمانی‌که جایگاه خویش را در بهشت نبیند، از دنیا نخواهد رفت. اگر این سوره به هنگام درخواست حاجت خوانده شود، به خواست خداوند، آن حاجت برآورده می‌شود».