آیه ۱۰ - سوره انشقاق

آیه وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ [10]

و امّا كسي كه نامه‌ی اعمالش به پشت‌سرش داده شود.

۱
(انشقاق/ ۱۰)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَلِیٍّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ: وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً حَاسَبَهُ عَلَی رُءُوسِ النَّاسِ وَ بَکَتَهُ وَ أَعْطَاهُ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً قُلْتُ أَیُّ أَهْلٍ قَالَ أَهْلُهُ فِی الدُّنْیَا.

امام صادق (علیه السلام)- علی گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) فرمود: وقتی خدا برای بنده‌اش شرّ و بدی بخواهد او را در ملأ عام محاسبه و با حجّتش ذلیل می‌سازد و نامه‌ی عملش را به دست چپش می‌دهد و این است: وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً». پرسیدم: «نزد کدام اهلش بر می‌گردد»؟ فرمود: «به‌سوی اهلش در دنیا».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۹۲
بحارالأنوار، ج۷، ص۳۲۴/ الزهد، ص۹۲
۲
(انشقاق/ ۱۰)

الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِبْنِ‌سَالِمٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ بَلی فَهَذَا مُشْرِک.

امام باقر (علیه السلام)- وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً او گمان کرد که هرگز [به‌سوی ما] باز نگردد، چرا این هم مشرک است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۹۲
الکافی، ج۲، ص۳۰/ بحارالأنوار، ج۶۶، ص۸۷/ نورالثقلین
۳
(انشقاق/ ۱۰)

الباقر (علیه السلام)- وَ فِی رِوَایَهًِْ أَبِی‌الْجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ ... وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَهُوَ الْأَسْوَدُ‌بْنُ‌عَبْدِ الْأَسَدِ‌بْنِ‌هِلَالٍ الْمَخْزُومِیُّ قَتَلَهُ حَمْزَهًُْ بْنُ‌عَبْدِ‌الْمُطَّلِبِ (علیه السلام) یَوْمَ بَدْرٍ.

امام باقر (علیه السلام)- منظور از: وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ برادر وی اسودبن‌عبد الأسودبن‌هلال مخزونی است که حمزةبن‌عبدالمطّلب (رحمة الله علیه) در جنگ او را به قتل رساند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۹۴
بحارالأنوار، ج۱۹، ص۳۱۰؛ فیه: «اخوه» زیادهًْ / القمی، ج۲، ص۴۱۲/ البرهان؛ فیه: «عبدالاسود» بدل «عبدالاسد»
بیشتر