آیه وَ يَنْقَلِبُ إِلى أَهْلِهِ مَسْرُوراً [9]
و خوشحال به‌سوي خانواده‌اش باز مي‌گردد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَلِیٍّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یَقُول ... وَ یَنْقَلِبُ إِلی أَهْلِهِ مَسْرُوراً قُلْتُ أَیُّ أَهْلٍ قَالَ أَهْلُهُ فِی الدُّنْیَا هُمْ أَهْلُهُ فِی الْجَنَّهًِْ إِنْ کَانُوا مُؤْمِنِین.
امام صادق (علیه السلام)- علی گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: وَ یَنقَلِبُ إِلَی أَهْلِهِ مَسْرُورًا. عرض کردم: «کدام اهل و خویشاوندان»؟ فرمود: «خویشاوندان وی در دنیا، خویشاوندان وی در بهشت خواهند بود، البتّه اگر از گروه مؤمنان باشند».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ إِذَا بَعَثَ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ مِنْ قَبْرِهِ خَرَجَ مَعَهُ مِثَالٌ یَقْدُمُ أَمَامَهُ کُلَّمَا رَأَی الْمُؤْمِنُ هَوْلًا مِنْ أَهْوَالِ یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ قَالَ لَهُ الْمِثَالُ لَا تَفْزَعْ وَ لَا تَحْزَنْ وَ أَبْشِرْ بِالسُّرُورِ وَ الْکَرَامَهًِْ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ حَتَّی یَقِفَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَیُحَاسِبُهُ حِساباً یَسِیراً وَ یَأْمُرُ بِهِ إِلَی الْجَنَّهًِْ وَ الْمِثَالُ أَمَامَهُ فَیَقُولُ لَهُ الْمُؤْمِنُ یَرْحَمُکَ اللَّهُ نِعْمَ الْخَارِجُ خَرَجْتَ مَعِی مِنْ قَبْرِی وَ مَا زِلْتَ تُبَشِّرُنِی بِالسُّرُورِ وَ الْکَرَامَهًِْ مِنَ اللَّهِ حَتَّی رَأَیْتُ ذَلِکَ فَیَقُولُ مَنْ أَنْتَ فَیَقُولُ أَنَا السُّرُورُ الَّذِی کُنْتَ أَدْخَلْتَ عَلَی أَخِیکَ الْمُؤْمِنِ فِی الدُّنْیَا خَلَقَنِی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْهُ لِأُبَشِّرَکَ.
امام صادق (علیه السلام)- هنگامی‌که خداوند مؤمن را از قبر بر می‌انگیزد، همراه او تمثالی که پیشاپیش او به راه می‌افتد از قبر خارج می‌شود، و چون آن شخص مؤمن با یکی از دشواری‌های ترسناک روز قیامت روبرو شود، آن تمثال به او می‌گوید: «اندوهگین و پریشان مباش! و تو را به شادی و بزرگداشت خداوندی بشارت باد»! و پیوسته چنین باشد تا آنکه در پیشگاه خداوند بایستد، آنگاه خداوند به آسانی به حساب او رسیدگی می‌کند. و فرمان می‌دهد که او را به‌سوی بهشت ببرند، درحالی‌که آن تمثال در پیش روی مؤمن قرار دارد، و مؤمن به او می‌گوید: «رحمت حق بر تو باد! تو چه خوب همدمی بودی که با من از قبر [تا به اینجا] همراه شدی و همواره مرا به شادی و کرامت بشارت دادی، به آنچه که مژده می‌دادی، دست یافتم، اکنون [به من بگو که] تو کیستی»؟ و تمثال در جواب مؤمن می‌گوید: «من همان شادمانی و سروری هستم که تو [در دنیا] به برادر دینی خود ارزانی داشتی، خداوند مرا از آن شادمانی و سرور آفرید تا تو را شادمان کنم».