آیه ۱۰ - سوره تحریم

آیه ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلَا النّارَ مَعَ الدّاخِلِينَ [10]

خداوند براى كسانى‌كه كافر شده‌اند، به همسرنوح و همسرلوط مثل زده‌است، آن دو تحت سرپرستى دو بنده‌ي صالح از بندگان ما بودند، ولى به آن دو خيانت كردند و ارتباط با اين دو [پيامبر] سودى به حالشان نداشت، و به آن‌ها گفته ‌شد:«همراه كسانى ‌كه وارد آتش مى‌شوند، وارد‌ شويد»!

۱
(تحریم/ ۱۰)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- کَانَتْ امْرَأَهًُْ نُوحٍ (علیه السلام) کَافِرَهًْ تَقُولُ لِلنَّاسِ إِنَّهُ مَجْنُونٌ وَ إِذَا آمَنَ أَحَدٌ بِنُوحٍ (علیه السلام) أَخْبَرَتِ الْجَبَابِرَهًَْ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ (علیه السلام) بِهِ وَ کَانَتِ امْرَأَهًُْ لُوطٍ (علیه السلام) تَدُلُّ عَلَی أَضْیَافِهِ وَ کَانَ ذَلِکَ خِیَانَتَهُمَا لَهُمَا وَ مَا بَغَتْ امْرَأَهًُْ نَبِیٍّ قَطُّ وَ إِنَّمَا کَانَتْ خِیَانَتُهُمَا فِی الدِّین.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- همسر نوح (علیه السلام) کافر بود و به مردم می‌گفت: شوهر من دیوانه است و وقتی کسی به نوح (علیه السلام) ایمان می‌آورد، او ستمکاران و جبّاران قوم نوح (علیه السلام) را خبردار می‌کرد تا آن فرد را آزار و اذیت کنند و همسر لوط (علیه السلام) کافر بود و به عمل قومش رضایت داشت و آن‌ها را به‌سوی مهمان‌های لوط راهنمایی کرد و این عمل از طرف این دو زن خیانت محسوب می‌شود وگرنه هرگز همسر پیامبر (صلی الله علیه و آله) آلوده به زنا نبوده و خیانت آن‌ها در امر دین بوده است و [سدی] می‌گوید خیانت آن‌ها همانا کافربودن ایشان بود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۴۰۴
النورالمبین للجزایری، ص۷۲/ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۳۰۷
۲
(تحریم/ ۱۰)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌إِبْرَاهِیمَ (رحمة الله علیه) فِی قَوْلِهِ: وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا ثُمَّ ضَرَبَ اللَّهُ فِیهِمَا مَثَلًا فَقَالَ: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ فَخانَتاهُما قَالَ وَ اللَّهِ مَا عَنَی بِقَوْلِهِ فَخانَتاهُما إِلَّا الْفَاحِشَهًَْ.

علیّ‌ابن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- سپس خداوند برای آن‌ها ضرب المثلی آورد و فرمود: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ کَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَ اِمْرَأَةَ لُوطٍ کَانَتَا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ فَخَانَتَاهُمَا، به خدا قسم، منظور از سخن خداوند عزّوجلّ فَخَانَتَاهُمَا چیزی به جز فاحشه نیست.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۴۰۴
بحارالأنوار، ج۲۲، ص۲۳۹/ بحارالأنوار، ج۳۲، ص۱۰۶/ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۳۱۰؛ «قال علی بن ابراهیم ... امرات لوط» محذوف/ البرهان/ القمی، ج۲، ص۳۷۷/ نورالثقلین
۳
(تحریم/ ۱۰)

الصّادق (علیه السلام)- ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ الآیهًْ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِعَائِشَهًَْ وَ حَفْصَهًَْ إِذْ تَظَاهَرَتَا عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ أَفْشَیَا سِرَّهُ.

امام صادق (علیه السلام)- ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ کَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَ اِمْرَأَةَ لُوطٍ این آیه، ضرب المثلی است که خداوند سبحان برای عایشه و حفصه آورده‌است آن هنگام که آن دو علیه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) همدستی کردند و راز ایشان را فاش کردند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۴۰۴
تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۶۷۶/ البرهان؛ «افشتا» بدل «افشیا»
۴
(تحریم/ ۱۰)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ هِشَامِ‌بْنِ‌سَالِمٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: قِیلَ لَهُ کَیْفَ کَانَ یَعْلَمُ قَوْمُ لُوطٍ أَنَّهُ قَدْ جَاءَ لُوطاً رِجَالٌ قَالَ کَانَتِ امْرَأَتُهُ تَخْرُجُ فَتُصَفِّرُ فَإِذَا سَمِعُوا التَّصْفِیرَ جَاءُوا فَلِذَلِکَ کُرِهَ التَّصْفِیرُ.

امام صادق (علیه السلام)- هشام‌بن‌سالم از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است: به ایشان عرض شد: «چگونه قوم لوط دانستند مردانی نزد لوط (علیه السلام) آمدند»، فرمود: «زنش بیرون می‌شد سوت می‌کشید و می‌شنیدند و می‌آمدند و از این‌رو سوت‌زدن بد است».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۴۰۴
علل الشرایع، ج۲، ص۵۶۴/ نورالثقلین
۵
(تحریم/ ۱۰)

الصّادق (علیه السلام)- قَولُهُ تَعَالَی: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا ... مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِعَائِشَهًَْ وَ حَفْصَهًَْ إِذْ تَظَاهَرَتَا عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ أَفْشَیَا سِرَّهُ.

امام صادق (علیه السلام)- ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً لِلَّذِینَ کَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَ اِمْرَأَةَ لُوطٍ مثلی است که خداوند سبحان برای عایشه و حفصه زد هنگامی‌که برضدّ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دست به دست هم دادند و راز او را افشا کردند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۴۰۶
بحرالعرفان، ج۱۶، ص۹۵
بیشتر