آیه وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَتْ مِنَ الْقانِتِينَ [12]
و همچنين به مريم دختر عمران كه دامان خود را پاك نگه داشت، و ما از روح خود در آن دميديم؛ و كلمات پروردگار خويش و كتاب‌هايش را تصديق كرد و از مطيعان [فرمان خدا] بود.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ سَعْدٍ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ الصَّادِق (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها قَالَ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا قَبْلَ أَنْ تَلِدَ عِیسَی (علیه السلام) خَمْسَمِائَهًِْ عَامٍ قَالَ فَأَوَّلُ مَنْ سُوهِمَ عَلَیْهِ مَرْیَمُ ابْنَهًُْ‌عِمْرَانَ (سلام الله علیها) نَذَرَتْ أُمُّهَا مَا فِی بَطْنِهَا مُحَرَّراً لِلْکَنِیسَهًِْ فَوَضَعَتْهَا أُنْثَی فَشَبَّتْ فَکَانَتْ تَخْدُمُ الْعُبَّادَ تُنَاوِلُهُمْ حَتَّی بَلَغَتْ وَ أَمَرَ زَکَرِیَّا (علیه السلام) أَنْ یُتَّخَذَ لَهَا حِجَاباً دُونَ الْعُبَّادِ فَکَانَ زَکَرِیَّا (علیه السلام) یَدْخُلُ عَلَیْهَا فَیَرَی عِنْدَهَا ثَمَرَهًَْ الشِّتَاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَهًَْ الصَّیْفِ فِی الشِّتَاءِ قالَ یا مَرْیَمُ أَنَّی لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ تَعَالَی وَ قَالَ عَاشَتْ مَرْیَمُ بَعْدَ عِمْرَانَ (سلام الله علیها) خَمْسَمِائَهًِْ سَنَهًٍْ.
امام صادق (علیه السلام)- سعد در حدیثی مرفوع از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی این آیه: وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها نقل کرده است که فرمود: «پانصد سال قبل از آنکه عیسی (علیه السلام) متولّد شود دامن خود را پاک نگه داشت». فرمود: «اوّلین کسی که در آن با مریم مشارکت کرد، دختر عمران (سلام الله علیها) است. مادر مریم (سلام الله علیها) نذر کرد آنچه در رحم دارد، برای خدمت به خانه‌ی خدا آزاد باشد؛ او را دختر به دنیا آورد. سپس بزرگ شد و به عبادت‌کنندگان خدمت می‌کرد و [بار] آن‌ها را می‌گرفت [و حمل می‌کرد] تا اینکه به سنّ بلوغ رسید و زکریّا (علیه السلام) دستور داد که میان او و عبادت‌کنندگان حجابی قرار داده شود. زکریّا (علیه السلام) نزد او می‌رفت و پیش او میوه‌ی زمستان را در تابستان و میوه‌ی تابستان را در زمستان می‌دید. پس از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌ای»؟! گفت: «این از سوی خداست. (آل عمران/۳۷) و امام (علیه السلام) فرمود: مریم (سلام الله علیها) پانصد سال بعد از عمران (علیه السلام) زندگی کرد».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها قَالَ لَمْ یُنْظَرْ إِلَیْهَا فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا أَیْ رُوحِ اللَّهِ مَخْلُوقَهًًْ وَ کانَتْ مِنَ الْقنِتِینَ أَیْ مِنَ الدَّاعِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فرمود: «نگاه [نا محرم] به او نیفتاد. فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا یعنی [از] روح خدا که خلق شده بود. وَ کانَتْ مِنَ الْقانِتِینَ یعنی از دعاکنندگان [بود].
الصّادق (علیه السلام)- وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها هَذَا مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللَّهُ لِفَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) وَ قَالَ إِنَّ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَحَرَّمَ اللَّهُ ذُرِّیَّتَهَا عَلَی النَّارِ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا خداوند این ضرب المثل را برای فاطمه (سلام الله علیها) آورده و فرموده: فاطمه (سلام الله علیها) فرج خویش را محفوظ و پاک نگاهداشت، پس خداوند دوزخ را برفرزندان وی حرام گردانید.
الصّادق (علیه السلام)- فَأَوَّلُ مَنْ سُوهِمَ عَلَیْهِ مَرْیَمُ ابْنَهًُْ عِمْرَانَ (سلام الله علیها).
امام صادق (علیه السلام)- نخستین کسی که قرعه به نامش زده شد مریم دختر عمران (سلام الله علیها) بود.