آیه وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ [10]
و فرعوني كه قدرتمند و شكنجه‌گر بود
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتادِ عَمِلَ الْأَوْتَادَ الَّتِی أَرَادَ أَنْ یَصَّعَّدَ بِهَا إِلَی السَّمَاءِ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ، او خرگاه ها را بر پا می داشت و می خواست به‌وسیله‌ی آن‌ها به آسمان فراز شود.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبَانٍ الْأَحْمَرِ قَال سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتادِ لِأَیِّ شَیْءٍ سُمِّیَ ذَا الْأَوْتَادِ قَالَ لِأَنَّهُ کَانَ إِذَا عَذَّبَ رَجُلًا بَسَطَهُ عَلَی الْأَرْضِ عَلَی وَجْهِهِ وَ مَدَّ یَدَیْهِ وَ رِجْلَیْهِ فَأَوْتَدَهَا بِأَرْبَعَهًِْ أَوْتَادٍ فِی الْأَرْضِ وَ رُبَّمَا بَسَطَهُ عَلَی خَشَبٍ مُنْبَسِطٍ فَوَتَّدَ رِجْلَیْهِ وَ یَدَیْهِ بِأَرْبَعَهًِْ أَوْتَادٍ ثُمَّ تَرَکَهُ عَلَی حَالِهِ حَتَّی یَمُوتَ فَسَمَّاهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِرْعَوْنَ ذَا الْأَوْتَادِ لِذَلِکَ.
امام صادق (علیه السلام)- ابان‌بن‌احمر گوید: از امام صادق (علیه السلام) از معنی سخن خدای تعالی: وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتادِ؛ پرسیدم: «چرا او را ذِی الْأَوْتَادِ نامیدند»؟ فرمود: «برای آنکه به هرکس خشم و غضب می‌نمود و میخواست او را مجازات کند. دستور می‌داد او را در زمین می‌خوابانیدند و چهار میخ به دست و پاهای او می‌کوبیدند، و گاهی او را بر روی تخته‌ی چوبی می‌خوابانیدند و میخ می‌کوبیدند و او را به حال خود وامی‌گذاشتند تا می‌مرد، بدین علّت خداوند او را ذو الْأَوْتَادِ نامید».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ذِی الْأَوْتادِ أَیْ ذِی الْجُنُودِ الَّذِینَ کَانُوا یُشَیِّدُونَ أَمْرَهُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ذِی الْأَوْتَادِ؛ یعنی دارای سپاهیانی بود که دستور او را محکم می‌کردند (انجام می‌دادند).