آیه ۲۲ - سوره فجر

امام علی (علیه السلام)- و امّا کلام حق تعالی: وَ جَاءَ رَبُّکَ وَ الْملَکُ صَفًّا صَفًّا و «و [روز قیامت به آن‌ها گفته می‌شود]: همه‌ی شما تنها به‌سوی ما بازگشت نمودید، همان‌گونه که روز اوّل شما را آفریدیم!. (انعام/۹۴) و آیا [پیروان فرمان شیطان، پس از این همه نشانه‌ها و برنامه‌های روشن] انتظار دارند که خداوند و فرشتگان، در سایه‌هایی از ابرها به‌سوی آنان بیایند. (بقره/۲۱۰) و «آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان [مرگ] به سراغشان آیند، یا خداوند [خودش] به‌سوی آن‌ها بیاید، یا بعضی از آیات پروردگارت [و نشانه‌های رستاخیز]؟!. (انعام/۱۵۸) این همه بر حقّ است، همچنان که خداوند عزّ‌وجّل فرمود، آمدن از برای او همچون آمدن آفریدگان نیست و به تو آموختم که چه بسا آیهای از کتاب خدا تأویلی متفاوت از تنزیلش دارد و همانند گفتار آدمی نیست، از آن جمله سخن ابراهیم (علیه السلام) است: من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد!. (صافات/۹۹) معنای رفتن او به‌سوی پروردگارش، همانا روی آوردن به‌سوی او در پرستش و کوشش و نزدیکی جویی است، حال دیدی که تأویل این سخن متفاوت از تنزیل آن است.

امام علی (علیه السلام)- وَ جاءَ رَبُّکَ وَ المَلَکُ صَفًّا صَفًّا؛ که معنای آن تمامی ملائکه است. و امّا آیاتی که در لفظ اشاره به زمان گذشته دارند امّا معنایشان آینده است که از جمله آن‌ها آیاتی است که خداوند متعال درباره‌ی اخبار قیامت و بعث و نشور و حساب آورده است که لفظ خبر در مورد اتّفاقات گذشته است اما معنای آن در آینده واقع خواهد شد.