آیه فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَن [15]
امّا انسان هنگامي‌كه پروردگارش او را براي آزمايش، گرامي مي‌دارد و نعمت مي‌بخشد [مغرور مي‌شود و] مي‌گويد: «پروردگارم مرا گرامي داشته است»!
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِِذَا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ أَیْ امْتَحَنَهُ بِالنِّعْمَهًْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ، یعنی او را به نعمت می آزماید.