آیه وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ [3]
و به زوج و فرد،
الصّادق (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) وَ الْوَتْرِ هُوَ اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ امیرالمؤمنین (علیه السلام) با فاطمه (سلام الله علیها) است. وَ الْوَتْرِ خدای یکتا است که شریکی ندارد.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الشَّفْعُ الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) وَ الْوَتْرُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِین (علیه السلام).
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الشَّفْعِ امام حسن و امام حسین (علیها السلام) هستند. وَ الْوَتْرِ امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.
الباقر (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِین (علیه السلام) وَ الْوَتْرِ اسْمُ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام باقر (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ امیرالمومنین (علیه السلام)، وَ الْوَتْرِ اسم امام قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
الصّادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ هُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ الْوَتْرُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ عَزَّوَجَلَّ.
امام صادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ (جفت)، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) می باشد و الْوَتْرُ (طاق) خداوند یگانه و چیره عزّوجلّ است.
الصّادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ الرَّکْعَتَانِ وَ الْوَتْرُ الْوَاحِدَهًُْ الَّتِی یَقْنُتُ فِیهَا وَ قَالَ یُسَلِّمُ مِنَ الرَّکْعَتَیْنِ وَ یَأْمُرُ إِنْ شَاءَ وَ یَنْهَی وَ یَتَکَلَّمُ بِحَاجَتِهِ وَ یَتَصَرَّفُ فِیهَا ثُمَّ یُوتِرُ بَعْدَ ذَلِکَ بِرَکْعَهًٍْ وَاحِدَهًٍْ یَقْنُتُ بَعْدَ الرُّکُوعِ وَ یَجْلِسُ وَ یَتَشَهَّدُ وَ یُسَلِّمُ ثُمَّ یُصَلِّی رَکْعَتَیْنِ جَالِساً وَ لَا یُصَلِّی بَعْدَ ذَلِکَ صَلَاهًًْ حَتَّی یَطْلُعَ الْفَجْرُ فَیُصَلِّی رَکْعَتَیِ الْفَجْر.
امام صادق (علیه السلام)- شفع، دو رکعت و وتر یک رکعت است که در آن قنوت خوانده می شود. در دو رکعت سلام نماز را می گوید و اگر خواست امر و نهی می کند و برای رفع نیازهایش حرف می زند و برای رفع نیازهایش دست به کار می شود یعنی بین نماز شفع و وتر فاصله است و سرهم نیست. سپس یک رکعت نماز وتر می خواند و بعد از رکوع قنوت می گیرد و می نشیند و تشهّد می خواند و سلام می گوید و سپس دو رکعت نشسته نماز می خواند و بعد از آن تا طلوع فجر نماز نمی خواند تا اینکه فجر طلوع کند، پس دو رکعت فجر را می خواند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ الصَّلَاهًُْ فَمِنْهَا شَفْعٌ وَ مِنْهَا وَتْرٌ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- الشَّفْعُ وَ الْوَتْرُ نماز هستند. یکی نماز شفع و دیگری نماز وتر.
الصّادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ یَوْمُ النَّحْروَ الْوَتْرُ عَرَفَهًْ.
امام صادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ، عید قربان است و الْوَتْرُ، روز عرفه است.
الصّادقین (علیها السلام)- أَنَّ الشَّفْعَ یَوْمُ التَّرْوِیَهًِْ وَ الْوَتْرَ یَوْمُ عَرَفَهًْ.
امام باقر و امام صادق (علیها السلام)- الشَّفْعُ، روز ترویه است و الْوَتْرُ روز عرفه است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الشَّفْعُ الخَلقُ لِأَنَّهُ قَالَ وَ خَلَقْناکُمْ أَزْواجاوَ الْوَتْرُ الله تَعَالَی.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الشَّفْعُ؛ مخلوقات هستند زیرا خداوند فرمود: و شما را به‌صورت زوج‌ها آفریدیم!. (نبأ/۸) و الْوَتْرُ (یکتا) خداوند است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْوَتْرُ آدَمُ (علیه السلام) شُفِعَ بزَوْجَتِه.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْوَتْرُ آدم (علیه السلام) و الشَّفْعُ همسرش حوّا (سلام الله علیها) است.