آیه الَّتي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ [8]
كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ إِسْحَاقَ یَرْفَعُهُ إِلَی الْأَصْبَغِ‌بْنِ‌نُبَاتَهًَْ قَال سَمِعْتُ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَقُول ... حَین یَنْزِلُوا الْکُوفَهًَْ مَوْضِعَ قَبْرِ هُودٍ (علیه السلام) بِالنُّخَیْلَهًْ ... وَ هِیَ الْغَرِیُّ ثُمَّ یَخْرُجُ مِنَ الْکُوفَهًِْ مِائَهًُْ أَلْفٍ مَا بَیْنَ مُشْرِکٍ وَ مُنَافِقٍ حَتَّی یَقْدَمُوا دِمَشْقَ لَا یَصُدُّهُمْ عَنْهَا صَادٌّ وَ هِیَ إِرَمَ ذاتِ الْعِماد.
امام علی (علیه السلام)- اصبغ‌بن‌نباته گوید: شنیدم امیرالمؤمنین (علیه السلام) به مردم می‌فرمود: «در کوفه در محلّ قبر حضرت هود (علیه السلام) واقع در نخیله فرود می‌آیند... یعنی غرّی می‌برند. سپس صدهزار نفر مشرک و منافق از شهر کوفه خارج شده به دمشق که محلّ بهشت شدّاد است می‌آیند، بدون اینکه کسی از آن‌ها ممانعت کند. و با آن شهر با عظمت «اِرَم» است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَعنَاهُ ذَاتُ الطَّولِ وَ الشِّدَّهًْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- معنی آن بلند و سخت و دشوار است.