آیه كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتيمَ [17]
چنان نيست؛ [كه شما مي‌پنداريد]؛ شما يتيمان را گرامي نمي‌داريد.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَلَّا بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ أَیْ لَا تَدْعُوهُمْ وَ هُمُ الَّذِینَ غَصَبُوا آلَ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) حَقَّهُمْ وَ أَکَلُوا أَمْوَالَ الْیَتَامَی وَ فُقَرَائِهِمْ وَ أَبْنَاءِ سَبِیلِهِم.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ * وَ لَا تَحَاضُّونَ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ، یعنی آنان را فرا نمی خوانید، اینان همان کسانی هستند که حقّ خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) را غصب کردند و دارایی یتیمان و تهیدستان و در راه ماندگان آنان را خوردند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنا و کافِلُ الیَتِیم کهاتَیْن فی الجنّهًِْ، و أَشَارَ بالسَّبَّابهًِْ و الوسْطَی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- من و آن‌کس که یتیم پرورد؛ همانند این دو انگشت در بهشت باشیم؛ و به انگشت خود اخوان و میانین اشاره کرد.