آیه ۵ - سوره مزمل

آیه إِنَّا سَنُلْقي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقيلاً [5]

چرا كه ما به‌زودي سخني سنگين به تو القا خواهيم كرد.

۱
(مزمل/ ۵)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا قَالَ قِیَامُ اللَّیْلِ وَ هُوَ قَوْلُهُ إِنَّ ناشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِیلًا قَالَ أَصْدَقُ الْقَوْلِ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- منظور از إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا، شب خیزی و نماز شب است، همان‌گونه که خداوند در ادامه می‌فرماید: مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است. (مزمّل/۶)، منظور از أَقْوَمُ، صادق‌تر است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۱۳۶
الکافی، ج۲، ص۶۱۷/ بحارالأنوار، ج۸۴، ص۱۳۱/ القمی، ج۲، ص۳۹۲/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(مزمل/ ۵)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَلَقَدْ نَزَلَتْ عَلَیْهِ وَ هُوَ عَلَی بَغْلَتِهِ الشَّهْبَاءَ وَ ثَقُلَ عَلَیْهَا الْوَحْیُ حَتَّی وَقَفَ وَ تَدَلَّی بَطْنُهَا حَتَّی رُئِیَتْ سُرَّتُهَا تَکَادُ تَمَسُّ الْأَرْضَ.

امام علی (علیه السلام)- این آیه درحالی‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر قاطر ماده‌ی قدرتمندی سوار بود، نازل شد وحی بر آن (قاطر) سنگینی کرد به قدری که ایستاد و شکمش را پایین آورد تا آنجا که سینه‌اش را دیدم که نزدیک بود با زمین برخورد کند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۱۳۶
بحارالأنوار، ج۱۸، ص۲۷۱/ نورالثقلین
۳
(مزمل/ ۵)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَخَذَ رَسُولُ الله (صلی الله علیه و آله) مَا کَانَ یَأْخُذُهُ مِنَ الْبُرَحَاءِ عِنْدَ نُزُولِ الْوَحْیِ عَلَیْهِ فَثَقُلَ حَتَّی کَادَتْ نَاقَتُهُ أَنْ تَبْرَکَ مِنْ ثِقْلِ الْوَحْیِ، فَسُرِّیَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ یَسْکُبُ الْعَرَقَ عَنْ جَبْهَتِهِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- [هنوز اندکی از راه را بیشتر نرفته بود که] آن سختی و مشقّتی که هنگام نزول وحی بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد می‌گردید، بر وی پدیدار گشت. ایشان آن قدر سنگین شده بود که نزدیک بود شتر از سنگینی وحی در گِل فرود رود. در همان حال که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عرق می‌ریخت، ناگهان عرق‌های او پاک شد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۱۳۶
القمی، ج۲، ص۳۶۹/ نورالثقلین
بیشتر