آیه ۱۰ - سوره مزمل

امام صادق (علیه السلام)- ای حفص! هرکه صبر می‌کند، کم صبر کرده و هرکه بی‌تابی کند، کم بی‌تابی کرده است. بر توست که در همه‌ی امور صبر کنی، زیرا که خداوند، محمّد (صلی الله علیه و آله) را مبعوث کرد و به او دستور داد که صبر و ملایمت را پیشه‌ی خود سازد. و فرمود: وَ اصْبِرْ عَلی ما یَقُولُون.

امام علی (علیه السلام)- سپس خداوند که یادش با شکوه و گرامی است به سبّب فراخی رحمت و مهربانیاش در حقّ آفریدگان و نیز از آنجا که میدانست تبدیل‌کنندگان در کتابش تغییر به وجود میآورند، کلام خود را بر سه گونه تقسیم کرد: گونهای را چنان قرار داد که دانا و نادان در مییابند، گونه‌ای را چنان قرار داد که تنها دارندگان ذهن پالوده و احساس لطیف و تشخیص درست درمییابند؛ یعنی همان کسانی که خود، سینه‌ی ایشان را از برای اسلام گشود، و گونهای دیگر را چنان قرار داد که تنها خدا و امنای او و ریشهداران در علم که سلام و درود خدا بر ایشان باد در می‌یابند ... و خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستد ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بر او درود فرستید و سلام گویید و کاملًا تسلیم [فرمان او] باشید. (احزاب/۵۶). که این آیه ظاهری دارد و باطنی، ظاهرش آنجاست که فرمود: بر او درود فرستید. و باطنش آنجاست که فرمود: کاملًا تسلیم [فرمان او] باشید، یعنی تسلیم کسی شوید که او را وصیّ و جانشین خود قرار داد و بر شما برتریاش بخشید و تسلیم آنچه که به او سپرد، شوید. این از جمله آیاتی بود که گفتم تأویلش را تنها دارندگان احساس لطیف و ذهن پالوده و تشخیص درست میدانند. همچنین این کلام خداوند متعال؛ سَلَامٌ عَلَی إِلْ یَاسِینَ، (صافات/۱۳۰)، چراکه خداوند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را بدین اسم نامید و فرمود: یس* وَ الْقُرْآنِ الحَکِیمِ* إِنَّکَ لَمِنَ المُرْسَلِینَ (یس/۳-۱)». زیرا می‌دانست که آنان کلام او یعنی درود بر خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) را همچون دیگر کلامهایی که حذف کردند، از میان میبرند. در همین حال رسول خدا (صلی الله علیه و آله) همواره با آنان مأنوس بود و به خود نزدیکشان میداشت و آنان را بر چپ و راست خود مینشاند تا اینکه خداوند عزّوجلّ فرمان به دوری از آنان داد و فرمود: وَ اهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا».