آیه ۲ - سوره انفطار

آیه وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ [2]

و آن زمان‌كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند.

۱
(انفطار/ ۲)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- سَقَطَت سوداً لا ضَوءَ لَها.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِذَا الْکَواکِبُ انْتَثَرَتْ یعنی ستارگان سقوط می‌کنند و پراکنده می‌شوند. به صورت سیاه و بی نور ساقط می‌شوند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۲۴
بحارالأنوار، ج۷، ص۹۳
۲
(انفطار/ ۲)

الصّادق (علیه السلام)- فَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی وَضَعْتَهُ عَلَی الْجِبَالِ فَنُسِفَتْ وَ وَضَعْتَهُ عَلَی السَّمَاءِ فَانْشَقَّتْ وَ عَلَی النُّجُومِ فَانْتَثَرَتْ.

امام صادق (علیه السلام)- پس از تو خواهش و درخواست می‌کنم به نام مقدّست که چون بر کوه‌ها بنهی از هم گسسته و فرو پاشند، و چون بر آسمان‌ها گذاری بترکند و تکّه‌تکّه شوند، و چون بر ستارگان گذاری فرو ریزند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۲۴
من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۵۵۷
بیشتر