الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْحَشْرِ لَمْ یَبْقَ جَنَّهًْ وَ لَا نَارٌ وَ لَا عَرْشٌ وَ لَا کُرْسِیٌّ وَ لَا الْحُجُبُ وَ لَا السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ لَا الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ الْهَوَاءُ وَ الرِّیحُ وَ الطَّیْرُ وَ الشَّجَرُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ الْمَلَائِکَهًُْ إِلَّا صَلَّوْا عَلَیْهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ فِی لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس سوره‌ی حشر را بخواند، بهشت و جهنّم، عرش و کرسی و حجاب‌ها و آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و هوا و باد و پرندگان و درختان و کوه‌ها، خورشید و ماه و ملائکه بر او درود می‌فرستند و برای او طلب استغفار می‌کنند و اگر در روز و یا شب بمیرد، شهید است.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ الرَّحْمَنَ وَ الْحَشْرَ إِذَا أَمْسَی وَکَّلَ اللَّهُ تَعَالَی بِدَارِهِ مَلَکاً شَاهِراً سَیْفَهُ حَتَّی یُصْبِحَ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس هنگامی‌که شام می‌کند [سوره‌ی حشر را] بخواند، خداوند فرشته‌ای را بر خانه‌اش می‌گمارد که تا صبح شمشیرش را کشیده [و آماده‌ی دفاع از او] است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا وَ تَوَجَّهَ فِی حَاجَهًٍْ، قَضَاهَا اللَّهُ لَهُ مَا لَمْ تَکُنْ فِی مَعْصِیَهًٍْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس آن (سوره‌ی حشر) را بنویسد و بر گردن بیاویزد و حاجتی را طلب کند، خداوند آن را اجابت می‌کند، درصورتی‌که آن حاجت، معصیت نباشد.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَهَا لَیْلَهًَْ جُمُعَهًٍْ أَمِنَ مِنْ بَلَائِهَا إِلَی أَنْ یُصْبِحَ وَ مَنْ تَوَضَّأَ عِنْدَ طَلَبِ حَاجَهًٍْ ثُمَّ صَلَّی أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهًٍْ الْحَمْدَ وَ السُّورَهًَْ إِلَی أَنْ یَفْرُغَ مِنَ الْأَرْبَعِ رَکَعَاتٍ وَ یَتَوَجَّهُ إِلَی حَاجَهًٍْ، یُسَهِّلِ اللَّهُ أَمْرَهَا. وَ مَنْ کَتَبَهَا بِمَاءٍ طَاهِرٍ وَ شَرِبَهَا رُزِقَ الذَّکَاءَ وَ قِلَّهًَْ النِّسْیَانِ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس این سوره را شب جمعه بخواند، تا صبح از بلای آن در امان است و هرکس برای برآورده‌شدن حاجتش وضو سازد و چهار رکعت نماز بگزارد و در هر رکعتی سوره‌ی حمد و حشر را بخواند، بعد از تمام‌کردن چهار رکعت، حاجتش را بیان کند، خداوند، برآورده‌شدن آن حاجت را آسان می‌کند و هرکس آن را با آب پاک بنویسد و آن را بنوشد، به اذن خداوند تعالی ذکاوت و کمی فراموشی نصیب او می‌شود.