آیه أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ [3]
ولى آنان مى‌گویند: «[محمّد] آن را به دروغ به خدا بسته است»، امّا این سخن حقّى است از سوى پروردگارت تا گروهى را انذار کنى که پیش از تو هیچ انذارکننده‌اى براى آنان نیامده است، شاید [پند گیرند و] هدایت شوند.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ یَعْنِی قُرَیْشاً یَقُولُونَ: هَذَا کَذِبُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَرَدَّ اللَّهُ عَلَیْهِمْ فَقَالَ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ یعنی قبیله‌ی قریش می‌گویند: «این دروغ محمد (صلی الله علیه و آله) است [که به خدا نسبت می‌دهد]». ولی خداوند [کلام] آن‌ها را رد کرده و می‌فرماید: بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ.