آیه وَ الَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ [29]
و آن‌ها كه دامان خويش را [از بي‌عفّتي] حفظ مي‌كنند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی سَارَهًَْ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْهَا یَعْنِی الْمُتْعَهًَْ فَقَالَ لِی حَلَالٌ فَلَا تَتَزَوَّجْ إِلَّا عَفِیفَهًًْ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ فَلَا تَضَعْ فَرْجَکَ حَیْثُ لَا تَأْمَنُ عَلَی دِرْهَمِکَ.
امام صادق (علیه السلام)- ابوساره گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی ازدواج موقّت پرسیدم. فرمود: «حلال است، فقط با زن عفیف و پاکدامن ازدواج کن. خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ، آنجایی که از محفوظ بودن مال خویش مطمئن نیستی، شرمگاه خویش را قرار نده».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنِ السَّکُونِیِّ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) عَنْ آبَائِهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) ... تَحِلُ الْفُرُوجُ بِثَلَاثَهًِْ وُجُوهٍ نِکَاحٍ بِمِیرَاثٍ وَ نِکَاحٍ بِلَا مِیرَاثٍ وَ نِکَاحٍ بِمِلْکِ الْیَمِینِ.
امام علی (علیه السلام)- سکّونی از امام صادق (علیه السلام) و ایشان از پدرانش نقل می‌کند که امام علی (علیه السلام) فرمود: ... زن از سه راه حلال می‌شود: عقد دائم، عقد منقطع (صیغه موقّت) و بردگی (کنیزی).
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْقَاسِمِ‌بْنِ‌بُرَیْدٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُوعَمْرٍو الزُّبَیْرِی عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: ... فَرَضَ عَلَی الْبَصَرِ أَنْ لَا یَنْظُرَ إِلَی مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ أَنْ یُعْرِضَ عَمَّا نَهَی اللَّهُ عَنْهُ مِمَّا لَا یَحِلُّ لَهُ وَ هُوَ عَمَلُهُ وَ هُوَ مِنَ الْإِیمَانِ فَقَالَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ فَنَهَاهُمْ أَنْ یَنْظُرُوا إِلَی عَوْرَاتِهِمْ وَ أَنْ یَنْظُرَ الْمَرْءُ إِلَی فَرْجِ أَخِیهِ وَ یَحْفَظَ فَرْجَهُ أَنْ یُنْظَرَ إِلَیْهِ وَ قَالَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ‌یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَ مِنْ أَنْ تَنْظُرَ إِحْدَاهُنَّ إِلَی فَرْجِ أُخْتِهَا وَ تَحْفَظَ فَرْجَهَا مِنْ أَنْ یُنْظَرَ إِلَیْهَا وَ قَالَ کُلُّ شَیْءٍ فِی الْقُرْآنِ مِنْ حِفْظِ الْفَرْجِ فَهُوَ مِنْ الزِّنَا إِلَّا هَذِهِ الْآیَهًَْ فَإِنَّهَا مِنَ النَّظَر.
امام صادق (علیه السلام)- [خداوند] بر چشم واجب کرده که به آنچه دیدن آن را حرام کرده است، ننگرد، و از آنچه نظر به آن را نهی کرده و حلال نیست اعراض کند؛ و این عمل چشم است و ایمان چشم، و خود فرموده است: به مؤمنان بگو چشم‌های خود را [از نگاه به نامحرمان] فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند. (نور/۳۰) بدین‌گونه مؤمنان را از اینکه به عورت‌های خود نگاه کنند، نهی کرد و نیز نباید انسان به عورت برادر خود نگاه کند، و باید عورت خویش را پوشیده دارد تا کسی به آن ننگرد؛ و [باز] فرموده است: و به آنان با ایمان بگو چشم‌های خود را [از نگاه هوس‌آلود] فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند. (نور/۳۱) و زنی به اندام نهان خواهر خود نگاه نکند، و آن را پوشیده دارد تا نظر دیگری بر آن نیفتد». در اینجا امام صادق (علیه السلام) چنین افزود: «هرچه در قرآن درباره‌ی نگهداری و حفظ اندام نهان (فرج) آمده، مقصود حفظ از زنا است، جز در این آیه که مقصود نگاه است».