آیه ۱۳ - سوره نبأ

آیه وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً [13]

و چراغي روشن و حرارت بخش آفريديم!

۱
(نبأ/ ۱۳)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً قَالَ الشَّمْسُ الْمُضِیئَهًُْ.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- منظور از وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا؛ آفتاب تابان است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۰۸
بحارالأنوار، ج۹، ص۲۴۷/ القمی، ج۲، ص۴۰۱/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(نبأ/ ۱۳)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- دُعَاءُ یَوْمِ الْخَمِیسِ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ... جَعَلْتَ الشَّمْسَ لِلْبَرِیَّهًِْ سِراجاً وَهَّاجاً.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- دعای روز پنج‌شنبه‌ی علی (علیه السلام): بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم... خورشید را برای مردمان چراغی فروزان کردی.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۰۸
بحارالأنوار، ج۸۷، ص۲۰۷/ بحارالأنوار، ج۹۱، ص۲۴۲
۳
(نبأ/ ۱۳)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَاصِمِ‌بْنِ‌حُمَیْدٍ، قَالَ: ذَاکَرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) فِیمَا یَرْوُونَ مِنَ الرُّؤْیَهًِْ، فَقَالَ: الشَّمْسُ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءً مِنْ نُورِ الْکُرْسِیِّ وَ الْکُرْسِیُّ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءً مِنْ نُورِ الْعَرْشِ وَ الْعَرْشُ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءً مِنْ نُورِ الْحِجَابِ، وَ الْحِجَابُ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءً مِنْ نُورِ السِّتْرِ، فَإِنْ کَانُوا صَادِقِینَ فَلْیَمْلَئُوا أَعْیُنَهُمْ مِنَ الشَّمْسِ لَیْسَ دُونَهَا حِجَابٌ.

امام صادق (علیه السلام)- عاصم‌بن‌حمید گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آن احادیثی که در خصوص رؤیت و دیدن روایت میکنند، پرسیدم. فرمود: «خورشید، جزئی از هفتاد جزء نور کرسی است و کرسی، جزئی از هفتاد جزء نور عرش است و عرش، جزئی از هفتاد جزء نور حجاب است و حجاب، جزئی از هفتاد جزء نورِ ستر است. پس اگر راست می‌گویند به آفتابی که ابری مقابل آن نباشد، خیره شده و به‌طورکامل نگاه کنند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۰۸
البرهان
بیشتر