آیه وَ أَنَّهُ تَعالى جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً [3]
و اينكه والا است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نكرده است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ: وَ أَنَّهُ تَعالی جَدُّ رَبِّنا قَالَ: هُوَ شَیْءٌ قَالَتْهُ الْجِنُّ بِجَهَالَهًٍْ فَلَمْ یَرْضَهُ اللَّهُ تَعَالَی مِنْهُمْ. وَ مَعْنَی جَدُّ رَبِّنَا أَیْ بَخْتُ رَبِّنَا.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَنَّهُ تَعَالَی جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَدًا، می‌گوید: «این همان چیزی است که اجنّه از روی جهل و نادانی گفتند که خداوند آن را از آنان نپذیرفت. منظور از جَدُّ رَبِّنَا، بخت و اقبال پروردگارمان است».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ‌اللَّهِ‌بْنِ‌سِنَانٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ الْجِنِّ وَ أَنَّهُ تَعالی: جَدُّ رَبِّنا فَقَالَ شَیْءٌ کَذَّبَهُ الْجِنُّ فَقَصَّهُ اللَّهُ تَعَالَی کَمَا قَالَ.
امام صادق (علیه السلام)- عبدالله‌بن‌سنان از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که درباره‌ی گفته‌ی جن: أَنَّهُ تَعالی جَدُّ رَبِّنا، فرمود: «این دروغ جنّیان بود که خدا آن نقل کرده است».
الباقر (علیه السلام)- رُوِیَ عَنِ الْبَاقِرِ وَ الصَّادِقِ (علیه السلام) أَنَّهُ لَیْسَ لِلَّهِ تَعَالَی جَدٌّ وَ إِنَّمَا قَالَتْهُ الْجِنُّ بِجَهَالَهًٍْ فَحَکَاهُ سُبْحَانَهُ کَمَا قَالَت.
امام باقر و امام صادق (علیها السلام)- خدای تعالی جدّ [به معنی شانس و بهره] ندارد و جنّیان از روی نادانی آن را گفتند و خداوند سبحان همانگونه که جنّیان گفتند، حکایت کرد.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُیَسِّرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: شَیْئَانِ یُفْسِدُ النَّاسُ بِهِمَا صَلَاتَهُمْ قَوْلُ الرَّجُلِ تَبَارَکَ اسْمُکَ وَ تَعَالَی جَدُّکَ وَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ وَ إِنَّمَا هُوَ شَیْءٌ قَالَتْهُ الْجِنُّ بِجَهَالَهًٍْ فَحَکَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُمْ وَ قَوْلُ الرَّجُلِ السَّلَامُ عَلَیْنَا وَ عَلَی عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِینَ.
امام باقر (علیه السلام)- میسّر از امام باقر (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: «دو چیز است که مردم با آن نماز خویش را باطل می‌کنند: اینکه شخص بگوید: تبارک اسمک (نام تو مقدّس و متعالی باد)، تعالی جَدّک (بخت تو بلند مرتبه باد)، لا إله غیرک (خدایی به جز تو نیست)، که جنّیان از روی جهالت و نادانی این سخنان را بر زبان آوردند و خداوند عزّ‌وجلّ آن را از زبان آنان نقل کرد. نیز اینکه کسی بگوید: السّلامُ علینا و علی عبادِ اللهِ الصّالحین.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ: أَنَّهُ تَعَالَی جَدُّ رَبِّنَا قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه): جَدُّ رَبِّنَا: عَظَمَتُهُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- أَنَّهُ تَعالی جَدُّ رَبِّنا؛ منظور از: جَدُّ رَبِّنا عظمت اوست.