آیه ۳۰ - سوره حاقه

امام باقر (علیه السلام)- جابر جعفی از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: ... هنگامی‌که فریاد قیامت (نفخ صور دوّم) واقع شود، قبرش با آتش شعله‌ور شود و می‌گوید: «وای بر من که قبرم با آتش شعله‌ور شد». پس ندادهنده‌ای ندا می‌دهد: «عذاب و خواری به تو نزدیک شد. از آتش قبر برخیز و به‌سوی آتشی که خاموش نمی‌شود برو». پس از قبرش بیرون می‌آید درحالی‌که چهره‌اش سیاه و چشمانش کبود است و بینی‌اش دراز شده و قلبش گرفته و غمگین است و سر افکنده است و زیر چشمی نگاه می‌کند. سپس عمل پلیدش نزد او می‌آید و می‌گوید: «به خدا سوگند تو را نشناختم مگر اینگونه که اطاعت خدا را به تأخیر می‌انداختی و در آن سستی می‌کردی و باسرعت به‌سوی نافرمانی او می‌رفتی. در دنیا بر من سوار می‌شدی و من امروز می‌خواهم همانگونه که بر من سوار می‌شدی بر تو سوار شوم و تو را به‌سوی آتش ببرم». فرمود: «سپس بر شانه‌اش سوار می‌شود و با پا به پشت گردنش می‌زند تا اینکه به لبه‌ی جهنّم می‌رسد و هنگامی‌که فرشتگان را ببیند که برای او زنجیرها و غل‌ها آماده کرده‌اند، از خشم و غضب لب‌هایشان را می‌گزند فَیَقُولُ یا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتابِیَهْ و خداوند جلیل صدا می‌زند: «او را به‌سوی آتش بیاورید». پس زمین، در زیرش آتش شود و خورشید، در بالایش آتش شود و آتشی بیاید و دور گردنش را بگیرد؛ پس فریاد زند و زیاد گریه کند و می‌گوید: «افسوس بر گذشته‌ام». فرمود: آتش با او سخن می‌گوید و می‌گوید: «خداوند گذشته‌ات را دور گرداند؛ به خاطر آنچه در اطاعت خدا از خود برجای گذاشت». سپس پرونده‌اش می‌آید؛ پشت‌سرش پرواز می‌کند و در دست چپش قرار می‌گیرد. سپس فرشته‌ای نزد او می‌آید و از سینه تا پشتش را می‌شکافد. سپس دست چپش را به‌طرف پشت‌سرش می‌پیچاند. سپس به او گفته می‌شود: «نامه‌ی عملت را بخوان». فرمود: می‌گوید: «ای فرشته! چگونه بخوانم درحالی‌که جهنّم روبروی من است»؟ فرمود: سپس خداوند می‌فرماید: «گردنش را بشکن و ستون فقراتش را بشکن و پیشانیش را به پاهایش ببند». سپس می‌فرماید: خُذُوهُ فَغُلُّوهُ فرمود: برای بزرگداشت سخن خداوند هفتادهزار فرشته خشن و سختگیر بر یکدیگر پیشی می‌گیرند. بعضی از آن‌ها ریشش را می‌کنند و بعضی از آن‌ها استخوان‌هایش را می‌شکنند. فرمود: می‌گوید: «آیا بر من رحم نمی‌کنید»؟ فرمود: می‌گویند: «ای بدبخت! چگونه بر تو رحم کنیم درحالی‌که ارحم الراحمین به تو رحم نمی‌کند؟ آیا این [کارها] تو را اذیّت می‌کند»؟ فرمود: می‌گوید: «بله شدیدترین اذیّت‌ها». فرمود: می‌گویند: «ای بدبخت! اگر تو را در آتش انداختیم، چه حالی داری»؟ فرمود: «فرشته یک‌مرتبه او را از ناحیه‌ی سینه‌اش هل می‌دهد؛ پس هفتادهزار سال [در جهنّم] سقوط می‌کند».