آیه في رَقٍّ مَنْشُورٍ [3]
در صفحه‌اى گسترده.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ سَأَلْتُ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) عَنْ تَفْسِیرِ الْمَقَالِیدِ فَقَالَ یَا عَلِیُّ (علیه السلام) لَقَدْ سَأَلْتَ عَظِیماً الْمَقَالِیدُ هُوَ أَنْ تَقُولَ عَشْراً إِذَا أَصْبَحْتَ وَ عَشْراً إِذَا أَمْسَیْتَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَ اللهُ أَکْبَرُ سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلهِ أَسْتَغْفِرُ اللهَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهًَْ إِلَّا بِاللهِ هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ حَیٌّ لَا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ مَنْ قَالَهَا عَشْراً إِذَا أَصْبَحَ وَ عَشْراً إِذَا أَمْسَی أَعْطَاهُ اللَّهُ خِصَالًا سِتّاً أَوَّلُهُنَّ یَحْرُسُهُ مِنْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ فَلَا یَکُونُ لَهُمْ عَلَیْهِ سُلْطَانٌ وَ الثَّانِیَهًُْ یُعْطَی قِنْطَاراً فِی الْجَنَّهًِْ أَثْقَلَ فِی مِیزَانِهِ مِنْ جَبَلِ أُحُدٍ وَ الثَّالِثَهًُْ یَرْفَعُ اللَّهُ لَهُ دَرَجَهًًْ لَا یَنَالُهَا إِلَّا الْأَبْرَارُ وَ الرَّابِعَهًُْ یُزَوِّجُهُ اللَّهُ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ وَ الْخَامِسَهًُْ یَشْهَدُهُ اثنی عشر (اثْنَا عَشَرَ) مَلَکاً یَکْتُبُونَهَا فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ یَشْهَدُونَ لَهُ بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ السَّادِسَهًُْ کَانَ کَمَنْ قَرَأَ التَّوْرَاهًَْ وَ الْإِنْجِیلَ وَ الزَّبُورَ وَ الْفُرْقَانَ وَ کَمَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ فَقَبِلَ اللَّهُ حَجَّتَهُ وَ عُمْرَتَهُ وَ إِنْ مَاتَ مِنْ یَوْمِهِ أَوْ لَیْلَتِهِ أَوْ شَهْرِهِ طُبِعَ بِطَابَعِ الشُّهَدَاءِ فَهَذَا تَفْسِیرُ الْمَقَالِیدِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام علی (علیه السلام) می‌فرماید: «تفسیر مقالید (کلیدهای آسمان و زمین که در آیه‌ی ۶۳ از سوره‌ی زمر به آن‌ها اشاره شده) را از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرسیدم». ایشان فرمود: «ای علی (علیه السلام)! سؤال مهمّی پرسیدی. مقالید این است که به هنگام صبح، ده مرتبه و به هنگام شب نیز ده مرتبه بگویی: خدایی جز الله نیست و خدا بزرگ‌تر است، خدا منزّه است، ستایش مخصوص خداست. از خدا طلب آمرزش می‌کنم. به هیچ حرکت و نیرویی جز از ناحیه‌ی خدا نیست. او اوّل است و آخر و ظاهر و باطن (پنهان). پادشاهی (مالکیت) از آن اوست و ستایش مخصوص اوست. زنده می‌کند و می‌میراند و او زنده‌ای است که نمی‌میرد، و او بر هرچیزی قادر است. هرکس این کلمات را هنگام صبح، ده‌مرتبه و هنگام شب، ده‌مرتبه بگوید خداوند به او شش خصلت (ویژگی نیکو) عطا می‌فرماید؛ اوّلین آن‌ها این است که [خدا] او را از ابلیس و لشکریانش حفظ می‌کند، از این‌رو آن‌ها بر او هیچ تسلّطی ندارند. دوّمین خصلت این است که ثروت هنگفتی در بهشت به او عطا می‌شود که در ترازوی اعمالش از کوه اُحد سنگین‌تر است. سوّمین خصلت اینکه خدا او را به مرتبه‌ای خواهد رساند که جز نیکان به آن دست نمی‌یابند. چهارمین خصلت این است که خدا حور العین (همسران بهشتی) را به ازدواج او در می‌آورد. پنجمین خصلت اینکه دوازده فرشته [درهنگام گفتن این کلمات] شاهد او هستند و این کلمات را در رَقٍّ مَنْشُورٍ می‌نویسند و در روز قیامت با این کلمات، به نفع او شهادت می‌دهند و ششمین خصلت اینکه مانند کسی است که تورات، انجیل، زبور و فرقان (قرآن) را تلاوت کرده و مانند کسی است که حج و عمره به‌جا آورده و خدا حج و عمره‌اش را قبول کرده باشد. و اگر در آن روز یا آن شب یا آن ماه بمیرد از جمله‌ی شهدا نوشته می‌شود؛ این است تفسیر مَقالید».