آیه فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذي فيهِ يُصْعَقُونَ [45]
حال كه چنين است آنها را رها كن تا روز مرگ خود را ملاقات كنند!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِیجَعْفَرٍ (علیه السلام): ... لَقَدْ بَاتَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَعَ بَعْضِ نِسَائِهِ فِی لَیْلَهًٍْ انْکَسَفَ فِیهَا الْقَمَرُ فَلَمْ یَکُنْ مِنْهُ فِی تِلْکَ اللَّیْلَهًِْ شَیْءٌ مِمَّا کَانَ فِی غَیْرِهَا مِنَ اللَّیَالِی فَقَالَتْ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَمَا عَلِمْتِ أَنَّ هَذِهِ الْآیَهًَْ ظَهَرَتْ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهًِْ فَکَرِهْتُ أَنْ أَتَلَذَّذَ لَعِباً وَ لَهْواً فِیهَا وَ أَتَشَبَّهَ بِقَوْمٍ عَیَّرَهُمْ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَ جَلَّ وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ، فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ وَ قَوْلِهِ تَعَالَی حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در شبی که ماه گرفتگی رخ داد در خانهی یکی از همسرانش بود ولی بر خلاف دیگر شبها با او همبستر نشد. آن زن به ایشان عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! آیا این کار شما از روی دشمنی با من بود»؟ حضرت فرمود: «آیا نفهمیدی که این پدیده (ماه گرفتگی) در شب گذشته اتّفاق افتاد؟ من خوش نداشتم در چنین شبی لذّت برده و از یاد خدا غافل شوم و همچون کسانی باشم که خداوند آنها را در کتابش سرزنش نموده [و فرموده]: آنان را به حال خود واگذار تا در باطل غوطهور باشند و سرگرم بازی شوند تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند [و نتیجهی کار خود را ببینند]. (زخرف/۸۳) و فرموده: حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ».