آیه ۴۴ - سوره طور

امام باقر (علیه السلام)- عمروبن‌عثمان گوید: از امام باقر (علیه السلام) پرسیدم: «آیا زمان‌هایی وجود دارد که آمیزش‌کردن مکروه باشد»؟ حضرت فرمود: «آری! در شبی که ماه بگیرد (خسوف)، روزی که خورشید بگیرد (کسوف)، ما بین غروب آفتاب تا از بین رفتن سرخی افق، ما بین سپیده‌ی صبح (هنگام اذان صبح) تا طلوع خورشید، در هنگامی‌که بادهای سیاه، سرخ یا زرد می‌وزد و همچنین در موقع زلزله. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در شبی که ماه گرفتگی رخ داد در خانه‌ی یکی از همسرانش بود ولی با او همبستر نشد. همسرش گفت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! پدر و مادرم فدایت! آیا این کار شما از روی دشمنی با من بود؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «نه چنین نیست. چون در شب گذشته این پدیده (ماه گرفتگی) پیش آمد، من خوش نداشتم در چنین شبی لذّت برده و مشغول به کاری [غیر از یاد خدا] باشم؛ چراکه خداوند در کتابش، گروهی را سرزنش کرده و فرموده: و إِن یَرَوا کِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولوا سَحَابٌ مَّرْکُومٌ و سوگند به خدا هرکس این روایت را شنیده باشد و در این زمان‌ها [با همسرش] آمیزش نموده و فرزندی نصیبش شود آنچه خوشایندش باشد را در آن فرزند نخواهد دید.

امام عسکری (علیه السلام)- امام عسکری (علیه السلام) می‌فرماید: از پدرم (امام هادی (علیه السلام)) پرسیدم: «آیا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با یهودیان و مشرکان هنگامی‌که حضرت را ملامت و سرزنش می‌کردند بحث‌وگفتگو و احتجاج می‌نمود»؟ پدرم فرمود: «آری! این اتّفاق بسیار می‌افتاد... [یکبار] کسی به ایشان گفت: «اگر تو مانند موسی (علیه السلام) پیامبر بودی باید بخاطر درخواست‌هایی که از تو می‌کنیم صاعقه‌ای بر سر ما فرود آید؛ چرا که درخواست‌هایی که ما از تو می‌کنیم شدیدتر از چیزهایی است که قوم موسی (علیه السلام) از او می‌خواستند». امام (علیه السلام) [در ادامه] فرمود: جریان از این قرار است که روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در کنار کعبه نشسته بود که گروهی از سران قریش گردهم آمدند. ابوجهل گفت: «چه کسی به جدال با محمّد (صلی الله علیه و آله) برمی‌خیزد»؟ عبدالله‌بن ابی‌امیّه مخزومی گفت: «من این‌کار را خواهم کرد». عبدالله [خطاب به پیامبر (صلی الله علیه و آله)] گفتما هرگز به تو ایمان نمی‌آوریم تا اینکه چشمه‌ی جوشانی از این سرزمین [خشک و سوزان] برای ما خارج سازی. (اسراء/۹۰) [یعنی از] سرزمین مکّه، چرا که شهر مکّه شهری سنگلاخ، خشک و کوهستانی است، [از تو می‌خواهیم] زمین آن‌را پاکیزه ساخته و گود نمایی و چشمه‌ها را در آن جاری سازی که ما سخت به این چیزها نیازمندیم، یا باغی از نخل و انگور از آن تو باشد. (اسراء/۹۱) که خود از آن بخوری و به ما نیز بدهی، [یعنی] لابه‌لای آن درختان خرما و انگور، یا قطعات [سنگ‌های] آسمان را آن‌چنان که می‌پنداری بر سر ما فرود آری. (اسراء/۹۲) چرا که تو [از طرف خدایت] به ما گفته‌ای وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ، چون چه بسا ما این سخن را بر زبان خود جاری می‌کنیم». و در ادامه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای عبدالله! اما اینکه گفتی: یا قطعات [سنگ‌های] آسمان را آن‌چنان که می‌پنداری بر سر ما فرود آری. (اسراء/۹۲) چرا که تو (یعنی پیامبر (صلی الله علیه و آله)) گفته‌ای: وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ، [بدان که] فرودآمدن قطعات [سنگ‌های] آسمان بر سر شما [که از من خواستی] باعث نابودی و مرگ شما می‌شود و تو با این درخواست از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌خواهی که تو را نابود سازد؛ درحالی‌که فرستاده‌ی پروردگار عالمیان نسبت به تو مهربان‌تر از این حرف‌هاست و تو را نابود نمی‌کند بلکه او [با سخنانش] حجّت‌های خدا را بر تو تمام می‌کند.