آیه فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذي يُوعَدُونَ [83]
آنان را [به حال خود] واگذار تا در باطل غوطه‌ور باشند و سرگرم بازى شوند تا روزى را كه به آن‌ها وعده داده شده است ملاقات كنند [و نتيجه كار خود را ببينند]!
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ‌بْنِ‌سَالِمٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ هَلْ یُکْرَهُ فِی وَقْتٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ الْجِمَاعُ قَالَ نَعَمْ ... وَ لَقَدْ بَاتَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَعَ بَعْضِ نِسَائِهِ فِی لَیْلَهًٍْ انْکَسَفَ فِیهَا الْقَمَرُ فَلَمْ یَکُنْ مِنْهُ فِی تِلْکَ اللَّیْلَهًِْ شَیْءٌ مِمَّا کَانَ فِی غَیْرِهَا مِنَ اللَّیَالِی فَقَالَتْ لَهُ یا رسول الله (صلی الله علیه و آله) لِبُغْضٍ کَانَ هَذَا الْجَفَاءُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَ مَا عَلِمْتِ أَنَّ هَذِهِ الْآیَهًَْ ظَهَرَتْ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهًِْ فَکَرِهْتُ أَنْ أَتَلَذَّذَ لَعِباً وَ لَهْواً فِیهَا وَ أَتَشَبَّهَ بِقَوْمٍ عَیَّرَهُمْ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ.
امام صادق (علیه السلام)- شبی پیامبر (صلی الله علیه و آله) نزد یکی از همسرانش بود که ماه‌گرفتگی شد و در آن شب پیامبر (صلی الله علیه و آله) مجامعت نکرد تا اینکه صبح شد، همسرش به او گفت: «یا رسول الله (صلی الله علیه و آله)! آیا به خاطر غضب و کینه‌ای بود که به سوی من نیامدی»؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خیر، بلکه به خاطر خسوف بود که در این شب رخ داد، پس نامیمون و زشت دیدم که در این شب به لذّت بپردازم و خداوند برخی اقوام را در کتابش نکوهش نموده و فرموده: آن‌ها [چنان لجوجند که] اگر ببینند قطعه‌ی سنگی از آسمان [برای عذابشان] سقوط می‌کند می‌گویند: «این ابر متراکمی است»!. (طور/۴۴) و فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ».