آیه ۸۷ - سوره زخرف

امام باقر (علیه السلام)- عقبه از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: «خداوند عزّوجلّ خلایق را آفرید و کسانی که دوست داشت را از چیزهایی که دوست داشت آفرید، و بیشترین چیزی که دوست داشت از آن بیافریند طینت بهشت بود. و کسانی که از آنان بدش میآمد را از چیزهایی که از آنها بدش میآمد آفرید و بیشترین چیزی که بدش میآمد از آن بیافریند طینت آتش بود. آنگاه آنان را در سایهها برانگیخت. عرض کردم: «سایهها چیستند»؟ فرمود: «آیا ندیدهای که سایهات در آفتاب موجود است، با اینکه [در حقیقت] وجود ندارد»؟ سپس پیامبران را از میان آنان برانگیخت و آنان (خلایق) را به اقرار به خداوند فرا خواند و این همان سخن خداوند عزّوجلّ است [که فرمود]: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللهُ، سپس آنان را به اقرار به پیامبران فرا خواند و بعضی انکار کردند و بعضی اقرار نمودند. سپس آنان را به ولایت ما فرا خواند و به خدا سوگند هر کسی که دوست داشت، اقرار کرد و هرکه بدش میآمد، انکار کرد

امام جواد (علیه السلام)- ابوهاشم جعفری گوید: از امام جواد (علیه السلام) پرسیدم: «معنی جمله‌ی خدا یکتاست چیست»؟ فرمود: «اتّفاق همه‌ی زبان‌ها بر یکتایی او؛ چنانچه خودش فرماید: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللهُ».