آیه فَلَوْ لا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جاءَ مَعَهُ الْمَلائِكَةُ مُقْتَرِنينَ [53]
[اگر راست مى‌گويد] چرا دستبندهاى طلا به او داده نشده، يا اينكه چرا فرشتگان دوشادوش او نيامده‌اند [تا گفتارش را تأييد كنند]»؟!
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَالَ فَلَوْلَا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ أَیْ هَلَّا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَهًٌْ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جاءَ مَعَهُ الْمَلائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ یَعْنِی مُقَارِنِینَ فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ لَمَّا دَعَاهُمْ فَأَطاعُوهُ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَلولا أُلقِی عَلیهِ أَسْورَةٌ؛ یعنی باید دیوارهایی را بر مسیر او خراب کنم. مِّن ذَهَبٍ أَو جَاء مَعَهُ المَلائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ؛ یعنی فرشتگان پیوسته و همراه یکدیگر بیایند. فَاسْتَخَفَّ قَومَهُ؛ یعنی زمانی‌که قومش را خواند، آن‌ها را خوار و حقیر شمرد. در نتیجه از او اطاعت کردند آنان قومی فاسق بودند!