سوره مجادله - مقدمه

ثواب قرائت

۱
(مجادله/ مقدمه)

الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْحَدِیدِ وَ الْمُجَادَلَهًْ فِی صَلَاهًِْ فَرِیضَهًِْ أَدْمَنَهَا لَمْ یُعَذِّبْهُ اللَّهُ حَتَّی یَمُوتَ أَبَداً وَ لَا یَرَی فِی نَفْسِهِ وَ لَا أَهْلِهِ سُوءاً أَبَداً وَ لَا خَصَاصَهًًْ فِی بَدَنِهِ.

امام صادق (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی حدید و مجادله را همیشه در نماز واجب تلاوت نماید، خداوند او را تا به هنگام مرگ عذاب نمی‌کند، و هیچ پی‌آمد ناخوشایندی را در جان خود و خاندان خود نخواهد دید، و عیب و خللی نیز در بدن او راه نیابد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۸
ثواب الأعمال، ص۱۱۷/ نورالثقلین
۲
(مجادله/ مقدمه)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْمُجَادَلَهًِْ کُتِبَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکسی که این سوره را بخواند، در روز قیامت در زمره‌ی حزب خداوند است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۸
مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۵۱/ نورالثقلین/ البرهان؛ «بتفاوت لفظی»
۳
(مجادله/ مقدمه)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَی مَرِیضٍ أَوْ قَرَأَهَا عَلَیْهِ سَکَنَ عَنْهُ الْأَلَمُ وَ إِنْ قُرِئَتْ عَلَی مَالٍ یُدْفَنُ أَوْ یُخْزَنُ، حُفِظَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس آن را بنویسد و بر گردن بیماری بیاویزد یا بر او بخواند، دردش آرام می‌شود و اگر بر مالی که پنهان می‌سازد یا انبار می‌کند بخواند، حفظ می‌شود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۸
البرهان
۴
(مجادله/ مقدمه)

الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَهَا عِنْدَ مَرِیضٍ نَوَّمَتْهُ وَ سَکَّنَتْهُ وَ إِذَا أَدْمَنَ عَلَی قِرَاءَتِهَا لَیْلًا أَوْ نَهَاراً حُفِظَ مِنْ کُلِّ طَارِقٍ وَ إِنْ قُرِئَتْ عَلَی مَا یُخْزَنُ أَوْ یُدْفَنُ، یُحْفَظْ إِلَی أَنْ یُخْرَجَ مِنْ ذَلِکَ الْمَوْضِعِ وَ إِذَا کُتِبَتْ وَ طُرِحَتْ فِی الْحُبُوبِ زَالَ عَنْهَا مَا یُفْسِدُهَا وَ یُتْلِفُهَا بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.

امام صادق (علیه السلام)- هرکس آن را در کنار مریض بخواند، او به خواب می‌رود و آرام می‌شود. اگر شب و روز آن را قرائت کند، از هرگونه بلایی حفظ می‌شود. اگر بر آنچه انبار و یا دفن می‌کند بخواند، تا زمانی‌که آن را از آنجا بیرون آورد، حفظ می‌شود. اگر آن را بنویسند و در میان غلّات و غیره بیندازند، به‌اذن خداوند متعال، آنچه آن را فاسد می‌کند و از بین می‌برد، زائل خواهد شد و دیگر در آن وجود نخواهد داشت.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۸
البرهان
بیشتر