آیه لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ [28]
[آتشى است كه] نه چيزى را باقى مى‌گذارد و نه رها مى‌سازد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لا تُبْقِی وَ لا تَذَرُ أَیْ لَا تُبْقِیهِ وَ لَا تَذَرُهُ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ یعنی اینکه چیزی باقی نمی‌گذارد و همه‌ی آن را از بین می‌برد.
الحسین (علیه السلام)- إِذَا وَرَدْتَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ أَرْضَ کَرْبَلَاء فقُل: ... وَ قَدْ أَمْهَلْتَ الَّذِینَ اجْتَرَءُوا عَلَیْکَ ... فِی سَقَرَ الَّتِی لا تُبْقِی وَ لا تَذَرُ فِی‌الْحَمِیمِ وَالْجَحِیم.
امام حسین (علیه السلام)- هنگامی‌که به خواست خدا وارد سرزمین کربلا شدی، بگو: ... [خداوندا]! به کسانی که بر [معصیت] تو جرئت پیدا کردند مهلت دادهای... [تا آن‌ها را] در دوزخی که: [آتشی است که] نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه رها می‌سازد. و در آب جوشان و آتش فروزان [جاودانه سازی]».