آیه فَإِذا نُقِرَ فِي النّاقُورِ [8]
و [بدانيد] هنگامى‌كه در صور دميده شود.
الصّادق (علیه السلام)- ِعَنِ الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ قَالَ: إِنَّ مِنَّا إِمَاماً مُظَفَّراً مُسْتَتِراً فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ ذِکْرُهُ إِظْهَارَ أَمْرِهِ نَکَتَ فِی قَلْبِهِ نُکْتَهًًْ فَظَهَرَ فَقَامَ بِأَمْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی.
امام صادق (علیه السلام)- مفضّل‌بن‌عمر از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که درباره‌ی این آیه: فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ، فرمود: «بی‌گمان، در میان ما، امامی پیروز و غایب خواهد بود، که هرگاه خداوند عزّوجلّ بخواهد امر خویش را به منصه‌ی ظهور برساند، به قلب آن امام غایب (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، اشاره‌ای می‌کند و آن امام ظهور خواهد کرد و امر خدای عزّوجلّ را جاری خواهد کرد».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ جَابِرِ‌بْنِ‌یَزِیدَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُور قَالَ النَّاقُورُ هُوَ النِّدَاءُ مِنَ السَّمَاءِ أَلَا إِنَّ وَلِیَّکُمْ فُلَانَ‌بْنَ‌فُلَانٍ الْقَائِمَ بِالْحَقِّ یُنَادِی بِهِ جَبْرَئِیلُ فِی ثَلَاثِ سَاعَاتٍ مِنْ ذَلِکَ الْیَوْمِ فَذلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ عَلَی الْکافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ یَعْنِی بِالْکَافِرِینَ الْمُرْجِئَهًَْ الَّذِینَ کَفَرُوا بِنِعْمَهًِْ اللَّهِ وَ بِوَلَایَهًِْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام)- جابربن‌یزید از امام باقر (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ، ناقور ندایی از آسمان است که می‌گوید: ولیّ شما فلانی فرزند فلانی که قائم به حق است. جبرئیل در آن روز، سه ساعت آن ندا را تکرار می‌کند و آن روز، روزی دشوار است که بر کافران آسان نیست. منظور از کافران، فرقه‌ی مرجئه هستند که به نعمت‌های خداوند و ولایت علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) کفر ورزیدند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ ابْنِ‌عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) کَیْفَ أُنْعَمُ وَ صَاحِبُ الصُّورِ قَدِ الْتَقَمَ الْقَرْنَ وَ حَنَی جَبْهَتَهُ یَسْتَمِعُ مَتَی یُؤْمَرُ قَالُوا کَیْفَ نَقُولُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ: قُولُوا حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ وَ عَلَی اللهِ تَوَکَّلْنا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) روایت است که گوید: وقتی آیه: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ، نازل شد پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «چگونه خوش باشم، درحالی‌که صاحب صور شاخ به دم گرفته و پیشانی خم کرده و گوش می‌دارد که چه وقت فرمان داده می‌شود»، گفتیم: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چه بگوییم». فرمود: «بگویید: خدا ما را کافی است و او بهترین حامی ماست. (آل عمران/۱۷۳) و تنها بر خدا توکّل کرده‌ایم. (اعراف/۸۹)».