آیه إِنَّ الْأَبْرارَ لَفي نَعيمٍ [22]
مسلّماً نيكان در بهشت پرنعمتند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ عَلَی الْأَرائِکِ یَنْظُرُونَ إِلَی قَوْلِهِ الْمُقَرَّبُونَ نَزَلَتْ فِی عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهًَْ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ حَمْزَهًَْ وَ جَعْفَرٍ (علیهم السلام) وَ فَضْلُهُمْ فِیهَا بَاهِرٌ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ عَلَی الْأَرائِکِ یَنْظُرُونَ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ خِتامُهُ مِسْکٌ وَ فِی ذلِکَ فَلْیَتَنافَسِ الْمتَنافِسُونَ وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا المُقَرَّبُون این آیات درباره‌ی علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السلام)، حمزه (رحمة الله علیه) و جعفر (رحمة الله علیه) نازل شده و فضیلت ایشان از این آیات کاملاً آشکار و درخشان است.
الباقر (علیه السلام)- ِ عَنْ أَبِی‌حَمْزَهًَْ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ قَالَ الْأَبْرَارُ نَحْنُ هُمْ وَ الْفُجَّارُ هُمْ عَدُوُّنَا.
امام باقر (علیه السلام)- إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ، وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ابرار ما هستیم و فجّار دشمنان ما.