آیه هُوَ الَّذي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا في مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ [15]
او كسى است كه زمين را براى شما رام كرد، بر پشت آن راه برويد و از روزى خداوند بخوريد؛ و [بازگشت و] اجتماع همه تنها به‌سوى اوست.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌خَالِدٍ الْکَابُلِیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِه ... ذَلُولًا أَیْ فِرَاشاً فَامْشُوا فِی مَناکِبِها أَیْ فِی أَطْرَافِهَا.
امام باقر (علیه السلام)- ذَلُولًا، یعنی آن را بستر قرار داده است، فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا، منظور، اطراف و حوالی آن است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا أَیْ فِی جِبَالِهَا لِأَنَّ مَنْکِبَ کُلِّ شَیْءٍ أَعْلَاهُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَامْشُوا فِی مَناکِبِها یعنی بر کوه‌هایش؛ چون «منکب» هر چیزی بلندترین جای آن است.