آیه ۲۶ - سوره ملک

آیه قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذيرٌ مُبينٌ [26]

بگو: «علم آن، تنها نزد خداست؛ و من فقط بيم‌دهنده آشكارى هستم».

۱
(ملک/ ۲۶)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَمَّا أَظْهَرَ بِمَکَّهًَْ دَعْوَتَهُ وَ أَبَانَ عَنِ اللَّهِ مُرَادَهُ رَمَتْهُ الْعَرَبُ عَنْ قِسِیِّ عَدَاوَتِهَا بِضُرُوبِ إِمْکَانِهِمْ وَ لَقَدْ قَصَدْتُهُ یَوْماً لِأَنِّی کُنْتُ أَوَّلَ النَّاسِ إِسْلَاماً بُعِثَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ وَ صَلَّیْتُ مَعَهُ یَوْمَ الثَّلَاثَاءِ وَ بَقِیتُ مَعَهُ أُصَلِّی سَبْعَ سِنِینَ حَتَّی دَخَلَ نَفَرٌ فِی الْإِسْلَامِ وَ أَیَّدَ اللَّهُ تَعَالَی دِینَهُ مِنْ بَعْدُ فَجَاءَهُ قَوْمٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ فَقَالُوا لَهُ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) تَزْعُمُ أَنَّکَ رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ثُمَّ أَنَّکَ لَا تَرْضَی بِذَلِکَ حَتَّی تَزْعُمُ أَنَّکَ سَیِّدُهُمْ وَ أَفْضَلُهُمْ فَإِنْ کُنْتَ نَبِیّاً فَأْتِنَا بِآیَهًٍْ کَمَا تَذْکُرُهُ عَنِ الْأَنْبِیَاءِ قَبْلَکَ مِثَالَ نُوحٍ الَّذِی جَاءَ بِالْغَرَقِ وَ نَجَا فِی سَفِینَتِهِ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) الَّذِی ذَکَرْتَ أَنَّ النَّارَ جُعِلَتْ عَلَیْهِ بَرْداً وَ سَلَاماً وَ مُوسَی (علیه السلام) الَّذِی زَعَمْتَ أَنَّ الْجَبَلَ رُفِعَ فَوْقَ رُءُوسِ أَصْحَابِهِ حَتَّی انْقَادُوا لِمَا دَعَاهُمْ إِلَیْهِ صَاغِرِینَ دَاخِرِینَ وَ عِیسَی (علیه السلام) الَّذِی کَانَ یُنَبِّئُهُمْ بِمَا یَأْکُلُونَ وَ مَا یَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِهِمْ وَ صَارَ هَؤُلَاءِ الْمُشْرِکُونَ فِرَقاً أَرْبَعَ هَذِهِ تَقُولُ أَظْهِرْ لَنَا آیَهًَْ نُوحٍ (علیه السلام) وَ هَذِهِ تَقُولُ أَظْهِرْ لَنَا آیَهًَْ مُوسَی (علیه السلام) وَ هَذِهِ تَقُولُ أَظْهِرْ لَنَا آیَهًَْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ هَذِهِ تَقُولُ أَظْهِرْ لَنَا آیَهًَْ عِیسَی (علیه السلام) فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ آتَیْتُکُمْ {أَتَیْتُکُمْ} بِآیَهًٍْ مُبَیِّنَهًٍْ هَذَا الْقُرْآنِ الَّذِی تَعْجِزُونَ أَنْتُمْ وَ الْأُمَمُ وَ سَائِرُ الْعَرَبِ عَنْ مُعَارَضَتِهِ وَ هُوَ بِلُغَتِکُمْ فَهُوَ حَجَّهًُْ اللَّهِ وَ حَجَّهًُْ نَبِیِّهِ عَلَیْکُمْ وَ مَا بَعْدَ ذَلِکَ فَلَیْسَ لِیَ الِاقْتِرَاحُ عَلَی رَبِّی.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در تفسیر امام عسکری (علیه السلام) آمده است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وقتی در مکّه دعوت خود را اظهار نمود و خواسته خداوند را از طرف او آشکار ساخت، عرب‌ها او را با سخت‌ترین دشمنی و تمام توان بیرون ساختند. [در همان ایّام] روزی به‌سوی ایشان رفتم زیرا من نخستین مسلمان بودم ، پیامبر (صلی الله علیه و آله) در روز دوشنبه مبعوث شد و من روز سه‌شنبه با ایشان نماز خواندم، و تا هفت‌سال پیوسته با او نماز می‌خواندم، تا اینکه گروهی دیگر مسلمان شدند و بعد از آن خداوند دین او را یاری فرمود. گروهی از مشرکان نزد ایشان آمدند و گفتند: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! خیال می‌کنی که تو فرستاده‌ی پروردگار جهانیانی؟ سپس به آن [مقدار] راضی نشده می‌پنداری سرور پیامبران و برترین آن‌ها هستی؟! اگر پیامبر هستی معجزه‌ای مانند معجزه پیامبرانی که از آن‌ها یاد می‌کنی بیاور؛ مانند نوح (علیه السلام) که مخالفینش در آب غرق شدند و او به همراه مؤمنان در کشتی نجات یافت و ابراهیمی که به گفته تو آتش بر او سرد و سلامت شد و موسایی که گمان می‌کنی کوه بالای سر اصحابش قرار داده شد تا اینکه خوار و ذلیلانه در برابر دعوتش سر تسلیم فرود آوردند و عیسی (علیه السلام) که به مردم از آنچه در خانه‌هایشان می‌خوردند و پنهان می‌ساختند خبر می‌داد. این مشرکان [که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) معجزه می‌خواستند] چهار گروه شدند، این گروه می‌گفت: «معجزه نوح (علیه السلام) را برای ما بیاور». و این گروه می‌گفت: «معجزه موسی (علیه السلام) را برای ما بیاور». و این گروه می‌گفت: «معجزه ابراهیم (علیه السلام) را برای ما بیاور». و این گروه می‌گفت: «معجزه عیسی (علیه السلام) را برای ما بیاور». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ برای شما معجزه آشکاری آورده‌ام؛ [معجزه‌ی من] این قرآنی [است] که شما و همه امّت‌ها و بقیّه‌ی عرب از ایستادگی و مخالفت در برابر آن عاجز هستید درحالی‌که آن به زبان خود شماست؛ پس این [قرآن] حجّت خدا و حجّت پیامبرش بر شماست و بعد از آن، پیشنهادی به پروردگارم ندارم».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۱۷، ص۲۳۹
بیشتر