آیه ۹ - سوره طور

امام‌سجاد (علیه السلام)- ثویر بن‌ابی‌فاخته گوید: از امام زین‌العابدین (علیه السلام) سؤال شد که «میان دو بار دمیدن در صور (دمیدنی که با آن، همه‌ی موجودات می‌میرند و دمیدنی که همه زنده می‌شوند و به سمت صحرای محشر حرکت می‌کنند) چه قدر فاصله خواهد شد»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «هر قدر که خدا بخواهد». کسی گفت: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! به من خبر بده که چگونه در صور دمیده می‌شود»؟ فرمود: «دمیدن اوّل چنین است که خداوند به اسرافیل فرمان می‌دهد و او به‌سوی دنیا پایین می‌آید؛ درحالی‌که یک صور (شیپور) همراه دارد که یک دهانه و دو طرف دارد؛ و فاصله‌ی میان طرفِ هر سری از آن دو، به‌اندازه‌ی فاصله‌ی میان آسمان و زمین است. وقتی فرشتگان اسرافیل را می‌بینند که به‌سوی دنیا پایین آمده و صور را به همراه دارد، می‌گویند: «خداوند اجازه‌ی مرگِ اهل زمین و اهل آسمان را صادر فرموده است». اسرافیل در جایگاهِ محراب‌های بیت المقدس فرود می‌آید و رو به کعبه می‌کند. وقتی اهل زمین او را می‌بینند می‌گویند: «خدا اجازه‌ی مرگ اهل زمین را صادر فرموده است». دراین‌هنگام، اسرافیل یک‌بار در صور می‌دمد و صدا از طرفی که به سمت زمین است، خارج می‌شود و هر جانداری که در زمین است مدهوش شده و می‌میرد و صدا از طرفی که به سمت آسمان‌هاست خارج می‌شود و هر جانداری که در آسمان‌هاست مدهوش شده و می‌میرد مگر اسرافیل. خداوند به اسرافیل می‌فرماید: «ای اسرافیل بمیر»! و اسرافیل هم می‌میرد. سپس هر مدّت که خدا بخواهد [همه] در آن حالت می‌مانند. آنگاه خداوند به آسمان‌ها فرمان می‌دهد و آسمان‌ها به شدّت به حرکت در می‌آیند؛ و به کوه‌ها فرمان می‌دهد و آن‌ها از جا کنده و متحرّک می‌شوند و این همان کلام خداوند است [که فرمود]: و کوه‌ها از جا کنده و متحرک می‌شوند!. (طور/۱۰) یعنی کوه‌ها گسترانیده و پهن می‌شوند.