آیه ۲۰ - سوره تکویر

آیه ذي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكينٍ [20]

كه صاحب قدرت است و نزد [خداوند] صاحب عرش، مقام والايي دارد!

۱
(تکویر/ ۲۰)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ قَالَ یَعْنِی جَبْرَئِیلَ (علیه السلام).

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی این آیه نقل کرده است که فرمود: ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ منظور، جبرئیل است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۱۲
بحارالأنوار، ج۹، ص۲۴۸/ بحارالأنوار، ج۳۶، ص۱۷۵/ القمی، ج۲، ص۴۰۸/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(تکویر/ ۲۰)

السجّاد (علیه السلام)- کَانَ مِنْ دُعَائِهِ (علیه السلام) فِی الصَّلَاهًِْ عَلَی حَمَلَهًِْ الْعَرْشِ وَ کُلِّ مَلَکٍ مُقَرَّبٍ اللَّهُم وَحَمَلَهًُْ عَرْشِک ... وَ الْمَکانِ الرَّفیعِ مِنْ طاعَتِکَ وَ جِبْریلُ الْأَمینُ عَلی وَحْیِکَ الْمُطاعُ فِی أَهْلِ سَمَاوَاتِک.

امام سجّاد (علیه السلام)- دعای امام سجّاد (علیه السلام) در درود بر حمله عرش و هر فرشته‌ی مقرّب: ... جبرئیل امین وحی تو که مطاع اهل آسمان‌هاست.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۱۲
ریاض السالکین، ج۲، ص۵
۳
(تکویر/ ۲۰)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ . . . رُوِیَ أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) قَالَ لِجَبْرَئِیلَ (علیه السلام) لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ: هَلْ أَصَابَکَ مِنْ هَذِهِ الرَّحْمَهًِْ شَیْءُ؟ قَالَ: نَعَمْ، إِنِّی کُنْتُ أَخْشَی عَاقِبَهًَْ الْأَمْرِ فَأَمِنْتُ بِکَ لَمَّا أَثْنَی عَلَیَّ بِقَوْلِهِ ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در مورد قول خداوند متعال که فرمود: ما تو را جز برای رحمت جهانیان نفرستادیم. (انبیاء/۱۰۷) روایت شده وقتی این آیه نازل شد پیامبر (صلی الله علیه و آله) به جبرئیل فرمود: «آیا از این رحمت به تو نیز چیزی رسیده است»؟ عرض کرد: «بله! من از سرانجام کارم هراس داشتم، وقتی خداوند مرا با این سخن ستود: ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ من به برکت وجود تو امان یافتم.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۱۲
بحارالأنوار، ج۱۶، ص۳۰۶/ نورالثقلین
۴
(تکویر/ ۲۰)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ، یَعْنِی ذَا مَنْزِلَهًٍْ عَظِیمَهًٍْ عِنْدَ اللَّهِ مَکِینٍ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ یعنی اینکه نزد خداوند، دارای شأن و منزلت والایی است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۱۴
بحارالأنوار، ج۹، ص۲۴۸/ البرهان
۵
(تکویر/ ۲۰)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- فِی الحَدِیث أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ لِجَبْرَئِیلَ (علیه السلام) مَا أَحْسَنَ مَا أَثْنَی عَلَیْکَ رَبُّکَ ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ فَمَا کَانَتْ قُوَّتُکَ وَ مَا کَانَتْ أَمَانَتُکَ فَقَالَ أَمَّا قُوَّتِی فَإِنِّی بُعِثْتُ إِلَی مَدَائِنِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) وَ هِیَ أَرْبَعُ مَدَائِنَ فِی کُلِّ مَدِینَهًٍْ أَرْبَعُمِائَهًِْ أَلْفِ مُقَاتِلٍ سِوَی الذَّرَارِیِّ فَحَمَلْتُهُمْ مِنَ الْأَرْضِ السُّفْلَی حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ أَصْوَاتَ الدَّجَاجِ و نُبَاحَ الْکِلَابِ ثُمَّ هَوَیْتُ بِهِنَّ فَقَلَّبْتُهُنَّ وَ أَمَّا أَمَانَتِی فَإِنِّی لَمْ أُؤْمَرْ بِشَیْءٍ فَعَدَوْتُهُ إِلَی غَیْرِهِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به جبرئیل فرمود: «چه خوب پروردگارت تو را ستوده ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ نیرویت چیست و امانتت کدام است»؟ گفت: «نیرویم این است که برای شهرهای قوم لوط فرستاده شدم که چهار شهر بود و در هر شهری چهارصد هزار مرد جنگجو، جز کودکان و زنان، و آن‌ها را از ته زمین برکنده و برداشتم به بالا تا اهل آسمان‌ها آواز جوجه و بانگ سگ‌ها را شنیدند و آنگه آن‌ها را پرت کردم و هلاک کردم، و امّا امانتم این است که هرگز از فرمانی که دارم پا فرا ننهادم».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۱۴
بحارالأنوار، ج۱۸، ص۱۷۱/ بحارالأنوار، ج۵۶، ص۲۴۸/ بحارالأنوار، ج۵۶، ص۲۶۳؛ «فقتلتهن» بدل «فقلبتهن»/ نورالثقلین
بیشتر