آیه ۱۱ - سوره فتح

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- چون‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله) از حجّهًْ‌الوداع بازمی‌گشت و به سرزمین غدیر خم که در جحفه و بین مکّه و مدینه قرار دارد رسید و در آنجا توقّف نمود سپس دستور داد تا خارهای اطراف را جمع نمایند و امر نمود تا برای نماز جماعت آماده شوند. پس ما خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رسیدیم درحالی‌که آن روز بسیار گرم بود به‌اندازه‌ای که بعضی از ما ردای خویش را از شدّت گرما و ریگ‌های داغ زیر پای خویش قرارداده وعده‌ای سر خویش را پوشانده‌بودن و با همین حالت با پیامبر (صلی الله علیه و آله) نماز را اقامه کردیم، سپس حضرت رو به ما کرد و فرمود: «خداوند به من اعلام نموده است که اگر آنچه را بر من نازل کرده است را ابلاغ نکنم، چنان است که پیام و رسالتش را ابلاغ نکرده‌ام و خداوند تبارک‌وتعالی خودش برای من محفوظ‌ماندن را تضمین فرموده است. و او خداوند کریم و کافی است و به من چنین وحی فرموده است: به نام خداوند بخشنده مهربان. ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملًا [به مردم] برسان! و اگر نکنی، رسالت او را انجام نداده‌ای! خداوند تو را از [خطرات احتمالی] مردم، نگاه می‌دارد و خداوند، جمعیّت کافران [لجوج]) را هدایت نمی‌کند. (مائده/۶۷) ای گروه مردم! اینک من در تبلیغ آنچه خداوند بر من نازل فرمود کوتاهی نکردم و من برای شما سبب نزول این آیه را بیان می‌کنم. بدانید که جبرئیل سه بار به حضور من آمد و از سوی پروردگار من که اصل و مایه‌ی سلام است به من امر کرد که در چنین اجتماعی به پا خیزم و به همه‌ی افراد، سیاه و سپید، اعلام کنم که علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) برادر و جانشین و وصی و امام بعد از من است. یعنی کسی که منزلت و محلّ او نسبت به من، منزلت و محلّ هارون نسبت به موسی (علیه السلام) است، جز اینکه پس از من پیامبری نیست. و همانا پس از خدا و رسول خدا علی (علیه السلام) ولی شماست و همانا که خداوند تبارک‌وتعالی در این مورد آیه‌ای از قرآن را بر من نازل فرمود که در آن می‌فرماید: سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آن‌ها که ایمان آورده‌اند همان‌ها که نماز را برپا می‌دارند، و درحال رکوع، زکات می‌دهند. (مائده/۵۵) و علی‌ّبن‌ابی‌طالب (علیه السلام) نماز را بر پا می‌داد و درحالی‌که در رکوع بوده صدقه پرداخته است و در همه حال فقط خدای عزّ‌وجلّ را اراده کرده است و می‌کند. من از جبرئیل خواستم که از خداوند تقاضا کند مرا از تبلیغ این موضوع به شما معاف فرماید، زیرا می‌دانم که مؤمنان اندکند و منافقان بسیارند و گنهکاران در این کار فرومایگی می‌کنند و مسخره‌کنندگان به اسلام در کمین نشسته‌اند، همانانی که خداوند آنان را در کتاب خود چنین توصیف فرموده است: یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَیْسَ فِی قُلُوبِهِم.