آیه ۱ - سوره نازعات

آیه وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً [1]

سوگند به فرشتگاني كه [روح مجرمان را از بدن هايشان] به شدّت‌ بر مي‌كشند

۱
(نازعات/ ۱)

الباقر (علیه السلام)- إِنَّ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَنْ یُقْسِمَ مِنْ خَلْقِهِ بِمَا شَاءَ وَ لَیْسَ لِخَلْقِهِ أَنْ یُقْسِمُوا إِلَّا بِهِ.

امام باقر (علیه السلام)- به‌راستی‌که خداوند عزّوجلّ به هرچه بخواهد از آنچه خلق فرموده سوگند یاد می‌کند ولی بندگانش سوگند یاد نمی‌کنند مگر به خدای عزّوجلّ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۳۶
الکافی، ج۷، ص۴۴۹/ نورالثقلین
۲
(نازعات/ ۱)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً قَالَ نَزْعُ الرُّوحِ.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- منظور از وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا، جان کندن است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۳۶
بحارالأنوار، ج۷، ص۴۶/ القمی، ج۲، ص۴۰۲/ نورالثقلین/ البرهان
۳
(نازعات/ ۱)

الباقر (علیه السلام)- وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً یَعْنِی بِالنَّازِعَاتِ الْمَلَائِکَهًَْ الَّذِینَ یَنْزِعُونَ أَرْوَاحَ الْکُفَّارِ عَنْ أَبْدَانِهِمْ بِالشِّدَّهًِْ کَمَا یُفَرَّق فِی الْقَوْسِ فَیَبْلُغُ بِهِ غَایَهًَْ الْمَد. رُوِیَ ذَلِکَ عَنْ عَلِی (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام)- فرشتگانی هستند که با سختی و شدّت جان کفّار را می‌گیرند، آن‌گونه که کماندار، زه کمان خویش را تا بیشترین حد می‌کشد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۳۶
مجمع البحرین، ج۴، ص۳۹۶/ بحارالأنوار، ج۵۶، ص۱۶۸/ نورالثقلین/ البرهان؛ «الغارق» زیادهًْ
۴
(نازعات/ ۱)

الباقر (علیه السلام)- عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) قَالَ: وَ النَّازِعَاتِ غَرْقاً قَالَ: الْمَلَائِکَهًُْ تَنْزِعُ نُفُوسَ الْکُفَّارِ إِغْرَاقاً کَمَا یُغْرِقُ النَّازِعُ فِی الْقَوْسِ.

امام باقر (علیه السلام)- از امام علی (علیه السلام) نقل شده است: منظور از وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا، فرشتگانی هستند که با شدّت و سختی فراوانی جان کفّار را می‌گیرند، آن‌گونه که کماندار نیز در کشیدن زه کمان زیاده‌روی کند و آن را بیش از اندازه می‌کشد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۳۸
البرهان
۵
(نازعات/ ۱)

الصّادق (علیه السلام)- وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً ... قِیلَ: هُوَ الْمَوْتُ یَنْزِعُ النُّفُوسَ.

امام صادق (علیه السلام)- منظور همان مرگ است که جان‌ها را می‌رباید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۳۸
بحارالأنوار، ج۵۶، ص۱۶۸/ البرهان/ نورالثقلین
بیشتر