آیه فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ [14]
ناگهان همگي بر عرصه‌ی زمين ظاهر مي‌گردند!
الباقر (علیه السلام)- وَ فِی رِوَایَهًِْ أَبِی‌الْجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ ... فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ السَّاهِرَهًُْ الْأَرْضُ کَانُوا فِی الْقُبُورِ فَلَمَّا سَمِعُوا الزَّجْرَهًَْ خَرَجُوا مِنْ قُبُورِهِمْ فَاسْتَوَوْا عَلَی الْأَرْضِ.
امام باقر (علیه السلام)- در روایت ابوالجارود آمده است: امام باقر (علیه السلام) فرمود: در آیه: فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ، منظور از ساهره؛ زمین است. آن‌ها در قبرستان‌ها بودند و هنگامی‌که فریاد را شنیدند، از قبرستان‌های خویش خارج شدند و بر سطح زمین بالا آمدند».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مُوسَی‌بْنُ‌عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌مُوسَی‌بْنِ‌عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌الْحَسَنِ‌بْنِ‌الْحَسَنِ‌بْنِ‌عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی طَالِبٍ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَبِی، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّهِ عَبْدِ اللَّهِ ابْنِ الْحَسَنِ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیهم السلام)، عَنْ أُمِّهِ فَاطِمَهًَْ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ (سلام الله علیها) قَالَتْ: قَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): یَا فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) أَ لَا أُعَلِّمُکِ دُعَاءً لَا یَدْعُو بِهِ أَحَدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه ... یَا مَنْ یَأْمُرُ بِالصَّیْحَهًِْ فِی خَلْقِهِ فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَة.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام حسن (علیه السلام) از مادرش فاطمه (سلام الله علیها) نقل فرمود: پیامبر (صلی الله علیه و آله) به من فرمود: «ای فاطمه‌ی من! آیا می‌خواهی که تو را دعایی بیاموزم که آن را احدی نمی‌خواند مگر آنکه حاجت او برآورده شود؟... ای کسی که امر نموده‌ای به آوازنمودن در میان آفریدگان خود که ناگهان همگی بر عرصه‌ی زمین ظاهر می‌گردند.