آیه فَأَمَّا مَنْ طَغى [37]
امّا آن‌كسي كه طغيان كرده،
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَأَمَّا مَنْ طَغی وَ آثَرَ الْحَیاةَ الدُّنْیا هُوَ عَلْقَمَهًُْ‌بْنُ‌الْحَارِثِ‌بْنِ‌عَبْدِ الدَّار.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَأَمَّا مَن طَغَی * وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا؛ منظور از کسی که طغیان کرده است، علقمةبن‌حارث‌بن‌عبدالدّار است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَأَمَّا مَنْ طَغی یَقُولُ: عَلَا وَ تَکَبَّرَ وَ هُوَ عَلْقَمَهًُْ‌بْنُ الْحَرْثِ‌بْنِ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ قُصَی.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَأَمَّا مَنْ طَغی؛ یعنی خود را بگیرد و تکبّر کند و او علقمةبن حرث‌بن عبداللّه‌بن‌قصی بود.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فِی أُصُولِ الْکَافِی بِإِسْنَادِهِ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) حَدِیثٌ طَوِیلٌ یَقُولُ فِیهِ (علیه السلام): وَ مَنْ طَغَی ضَلَّ عَلَی عَمْدٍ بِلَا حُجَّهًٍْ.
امام علی (علیه السلام)- هرکس از حدود خداوند سرکشی و طغیان نماید، گمراه خواهد شد بدون اینکه عملی انجام دهد و در این انحراف هیچ حجّتی برای عذر پذیرفته نمی شود.