آیه قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ [12]
مي گويند: «اگر اين‌گونه، بازگشتي است زيانبار»!
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- تِلْکَ إِذاً کَرَّةٌ خاسِرَةٌ قَالَ قَالُوا هَذَا عَلَی حَدِّ الِاسْتِهْزَاءِ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ؛ آنها این را برای استهزاء و تمسخر گفتند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحَسَنِ‌بْنِ‌رَاشِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ قَالَ دَخَلْتُ مَعَ أَبِی عَلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فَجَرَی بَیْنَهُمَا حَدِیثٌ فَقَالَ أَبِی لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) مَا تَقُولُ فِی الْکَرَّهًِْ قَالَ أَقُولُ فِیهَا مَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ ذَلِکَ أَنَّ تَفْسِیرَهَا صَارَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَبْلَ أَنْ یَأْتِیَ هَذَا الْحَرْفُ بِخَمْسٍ وَ عِشْرِینَ لَیْلَهًًْ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ تِلْکَ إِذاً کَرَّهًٌْ خاسِرَهًٌْ إِذَا رَجَعُوا إِلَی الدُّنْیَا وَ لَمْ یَقْضُوا دُخُُولَهُمْ فَقَالَ لَهُ أَبِی یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ فَإِنَّما هِیَ زَجْرَهًٌْ واحِدَهًٌْ فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَهًِْ أَیَّ شَیْءٍ أَرَادَ بِهَذَا فَقَالَ إِذَا انْتَقَمَ مِنْهُمْ وَ بَاتَتْ بَقِیَّهًُْ الْأَرْوَاحِ سَاهِرَهًًْ لَا تَنَامُ وَ لَا تَمُوتُ.
امام صادق (علیه السلام)- محمّدبن‌عبدالله‌بن‌حسین گوید: همراه پدرم بر حضرت صادق (علیه السلام) وارد شدیم، میان آن حضرت (علیه السلام) و پدرم سخنی گذشت سپس پدرم به حضرت (علیه السلام) عرض کرد: «درباره‌ی رجعت چه می‌فرمایید»؟ فرمود: «دراین‌باره همان را می‌گویم که خداوند فرموده: تِلْکَ إِذاً کَرَّةٌ خاسِرَةٌ؛ یعنی این بازگشت زیان بخشی است، تفسیر این آیه بیست‌وپنج شب قبل از رسیدن آن به پیغمبر (صلی الله علیه و آله) رسید و این هنگامی است که مردم به دنیا برمی‌گردند و خونخواهی آنها تمام می‌شود». پدرم عرض کرد: «اینکه خداوند در قرآن می‌فرماید: فَإِنَّما هِیَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ* فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ مقصود چیست»؟ فرمود: «وقتی از ستمگران انتقام گرفته شد و سپس مردند، ارواح آنها بیدار است نه می‌خوابد و نه می‌میرد».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ جَابِرِ‌بْنِ‌یَزِیدَ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْکَرَّهًُْ الْمُبَارَکَهًُْ النَّافِعَهًُْ لِأَهْلِهَا یَوْمَ الْحِسَابِ وَلَایَتِی وَ اتِّبَاعُ أَمْرِی وَ وَلَایَهًُْ عَلِیٍّ وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ وَ اتِّبَاعُ أَمْرِهِمْ یُدْخِلُهُمُ اللَّهُ الْجَنَّهًَْ بِهَا وَ مَعِی وَ مَعَ عَلِیٍّ وَصِیِّی وَ الْأَوْصِیَاءُ مِنْ بَعْدِهِ وَ الْکَرَّهًُْ الْخَاسِرَهًُْ عَدَاوَتِی وَ تَرْکُ أَمْرِی وَ عَدَاوَهًُْ عَلِیٍّ وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ یُدْخِلُهُمُ اللَّهُ بِهَا النَّارَ فِی أَسْفَلِ السَّافِلِینَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام باقر (علیه السلام) فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بازگشت نافع و مبارک در روز قیامت ولایت من و پیروی دستورات من است و ولایت علی (علیه السلام) و اوصیای بعد از او و پیروی امر آنها، خداوند به واسطه‌ی آن ایشان را با من و علی (علیه السلام) و اوصیای بعد از او داخل در بهشت می‌نماید. بازگشت زیان آلود، دشمنی با من و ترک دستورم و دشمنی با علی (علیه السلام) و اوصیای پس از او است. به واسطه‌ی همین کار، خداوند آنها را به پایین‌ترین جایگاه‌های جهنّم می‌برد.