آیه يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ [22]
از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى‌شود.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- یَخْرُجُ مِنْهُمَا أَیْ مِنْ مَاءِ السَّمَاءِ وَ مَاءِ الْبَحْرِ فَإِنَّ الْقَطْرَإِذَا جَاءَ مِنَ السَّمَاءِ تَفَتَّحَتِ الْأَصْدَافُ فَکَانَ مِنْ ذَلِکَ الْقَطْرِ اللُّؤْلُؤُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- یَخْرُجُ مِنْهُمَا یعنی از آب آسمان و آب دریا زیرا چون قطره‌ها از آسمان به دریا چکد صدف‌ها دهن گشایند و لؤلؤ از آن قطره‌ها باشد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مِنْ مَاءِ السَّمَاءِ وَ مَاءِ الْبَحْرِ، فَإِذَا أَمْطَرَتْ فَتَحَتِ الْأَصْدَافُ أَفْوَاهَهَا فَیَقَعُ فِیهَا مِنَ الْمَطَرِ فَیَخْلُقُ اللَّهُ اللُّؤْلُؤَهًَْ الصَّغِیرَهًَْ مِنَ الْقَطْرَهًِْ الصَّغِیرَهًِْ وَ اللُّؤْلُؤَهًَْ الْکَبِیرَهًَْ مِنَ الْقَطْرَهًِْ الْکَبِیرَهًِْ.
امام علی (علیه السلام)- یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللؤْلؤُ والمَرْجَانُ؛ یعنی از آب آسمان و از آب دریا. وقتی باران ببارد صدف‌ها دهان‌هایشان را در دریا باز می‌کنند و آب باران داخل آن‌ها می‌شود، آنگاه لؤلؤ کوچک از قطره‌ی کوچک خارج می‌شود و لؤلؤ بزرگ از قطره‌ی بزرگ بیرون می‌آید».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- {فَ}للُّؤْلُؤُ الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ الْمَرْجَانُ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) لِأَنَّ اللُّؤْلُؤَ الْکِبَارَ وَ الْمَرْجَانَ الصِّغَار.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- اللُّؤْلُؤُ حسن (علیه السلام) و المَرْجَانُ؛ حسین (علیه السلام) است، زیرا دانه‌های لؤلؤ بزرگ‌تر از دانه‌های مرجان است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مِنْ طَرِیقِ الْمُخَالِفِینَ مَا رَوَاهُ الثَّعْلَبِیُّ فِی تَفْسِیرِ قَوْلِهِ تَعَالَی یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ یَرْفَعُهُإِلَی سُفْیَانَ الثَّوْرِیِّ فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ قَالَ: فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- مقصود از آن دو، فاطمه (سلام الله علیها) و علی (علیه السلام) می‌باشد و مقصود از لؤلؤ و مرجان در آیه: یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللؤْلؤُ والمَرْجَانُ، حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) می‌باشند».
الصّادق (علیه السلام)- یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ قَالَ الحَسَنُ (علیه السلام) وَالحُسَینُ (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللؤْلؤُ و المَرْجَانُ منظور، حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) می‌باشد.
الرّضا (علیه السلام)- عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌فُضَیْلٍ عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌مُوسَی الرِّضَا (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی‌یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ قَالَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ ذُرِّیَّتُهُمَا.
امام رضا (علیه السلام)- علی‌بن‌فضیل گوید: از امام رضا (علیه السلام) درباره‌ی سخن خدای تبارک‌وتعالی: یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمرْجانُ پرسیدم، فرمود: «[منظور] حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) و فرزندان آن دو [هستند]».