آیه ۷ - سوره الرحمن

آیه وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْميزانَ [7]

و آسمان را برافراشت و ميزان و قانون نهاد.

۱
(الرحمن/ ۷)

الرّضا (علیه السلام)- وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِیزانَ قال السَّمَاءُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَ الْمِیزَانُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) نَصَبَهُ لِخَلْقِه.

امام رضا (علیه السلام)- و السَّمَاء رَفَعَهَا و وضَعَ المِیزَانَ منظور از السَّماءَ؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌باشد که خداوند او را به نزد خود بالا برد و منظور از الْمِیزانَ؛ امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌باشد که خداوند او را در میان خلق خود منصوب کرده است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۹۲
القمی، ج۲، ص۳۴۳/ نورالثقلین/ البرهان/ بحارالأنوار، ج۱۶، ص۸۸
۲
(الرحمن/ ۷)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ ... وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِیزانَ قَالَ السَّمَاءُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَبَضَهُ اللَّهُ ثُمَ رَفَعَهُ إِلَیْهِ وَ وَضَعَ الْمِیزانَ وَ الْمِیزَانُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ نَصَبَهُ لَهُمْ مِنْ بَعْدِهِ.

امام صادق (علیه السلام)- داود رقّی گوید: از امام صادق درباره‌ی این آیه: و السَّمَاء رَفَعَهَا و وضَعَ المِیزَانَ پرسیدم: «چه معنایی دارد»؟ فرمود: «السَّماءَ؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌باشد که خداوند او را قبض روح نمود و سپس به نزد خود بالا برد. و وضَعَ المِیزَانَ؛ منظور از میزان؛ امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌باشد که پس از خود او را جانشین گردانید».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۹۲
بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۰۹/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۶۱۳/ البرهان
۳
(الرحمن/ ۷)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- الْمِیزَانُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَلِکَ قَوْلُهُ فِی سُورَهًِْ الرَّحْمَنِ وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِیزانَ قَالَ یَعْنِی الْإِمَامَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الْمِیزانَ؛ امیرالمؤمنین (علیه السلام) است و دلیل بر آن سخن خدا در سوره‌ی الرّحمن است؛ وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِیزانَ. منظور امام است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۹۲
بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۷۳/ بحارالأنوار، ج۳۶، ص۸۴/ القمی، ج۲، ص۲۷۴
بیشتر